OBCY POWIEW WIATRU

• Autor: MAGDALENA MAJCHER
• Seria: SAGA NADMORSKA (TOM 1)
• Wydawnictwo: PASCAL
• Liczba stron: 398
• Data premiery: 03.04.2019r.
• Moja ocena: 8/10

„Obcy powiew wiatru” rozpoczyna sagę nadmorską, o której sama autorka mówi jako o jednym z najważniejszych jej projektów. Jest to pierwszy tom niezwykłej sagi rodzinnej. Bohaterką tego tomu jest Marcjanna Zielczyńska, młoda dziewczyna, która żyje sobie beztrosko w otoczeniu rodziny i przyjaciółek na Wołyniu. Właśnie zdaje maturę, marzy o wielkiej miłości, planuje swoją przyszłość, mentalnie tkwiąc jeszcze w dzieciństwie. Ostatnie beztroskie wakacje spędza u dziadków na gospodarstwie w Woli Ostrowieckiej. Czas płynie jej tam błogo, w zgodzie z naturą i ludźmi. Niestety wybuch wojny wszystko zmienia. Dziewczyna jest świadkiem wydarzeń i spraw, o których nie śniła nawet w najgorszych koszmarach. Gdy mija wojna mogło by się wydawać, że najgorsze ma już za sobą. Niestety, jak wielu innych Kresowiaków rodzina Marcjanny zmuszona jest opuścić swój dom i wyruszyć w podróż w nieznane, by odnaleźć nowy dom.

Akcja powieści toczy się w latach 1939-1949 i dotyka wielu bolesnych wydarzeń z historii. Pokazuje je z punktu widzenia zwykłych ludzi zamieszkujących Wołyń. Narracja jest trzecioosobowa, przedstawiająca akcję oczami Marcjanny. Książka składa się z 28 rozdziałów, różnej długości, prologu i epilogu. Czyta się ją bardzo szybko, a przedstawiona akcja wciąga i fascynuje. Przedstawione wydarzenia są niezwykle intersujące, poruszające i zapadające głęboko w pamięć. Autorka niezwykle plastycznie i malowniczo przedstawiła każdy szczegół. Bohaterowie są przedstawieni w taki sposób, że łatwo nam się z nim identyfikować, czy chociaż mimo innych poglądów spróbować ich zrozumieć. Na szczególną uwagę zasługuje przemiana głównej bohaterki, z naiwnej, beztroskiej dziewczyny staje się ona pozbawioną złudzeń, ciężko doświadczoną przez życie kobietą. Trudno jej się otrząsnąć z ciężkich przeżyć i żyć dalej, odnaleźć się w nowym miejscu. Bo czy po takich przeżyciach to w ogóle jest możliwe?

Autorka zachowała swój charakterystyczny styl, lekki i intrygujący, jednak w tej książce na szczególne podkreślenie zasługuje fakt, że choć przedstawione są bardzo trudne treści i wydarzenia, jak chociażby przejmujące opis rzezi na Polakach czy równie poruszające opisy podróży repatriantów, książka zachowuje pewną prostotę i spokój, który sprawia, że te treści nie przytłaczają. Przemawiają do czytelnika, poruszają, ale jednocześnie z pewną naturalnością idziemy dalej wraz z bohaterami. Bardzo doceniam pomysł przedstawienia wojny i czasów powojennych oczami mieszkańców Kresów, bowiem to tysiące osób, analogicznie, jak rodzina głównej bohaterki, zmuszeni byli opuścić swój dom, swoje miejsce na ziemi, gdyż na skutek zmian powojennych nie była to już ich Ojczyzna i nie byli tam mile widziani. Sami musieli się zatroszczyć o swój własny los, poszukać dla siebie nowego miejsce, będąc jednocześnie narażonymi w czasie podróży na wiele niebezpieczeństw. Jest to więc kolejna książka, tuż po przeczytanej przeze mnie nie tak dawno „Wendyjskiej winnicy” Zofii Mąkosy, zwracająca uwagę, na fakt, iż wraz z końcem wojny nie skończyły się problemy ludzi, a ten czas historyczny przyniósł ze sobą wydarzenia wcale nie mniej okrutne i straszne niż czas wojny. Ludzie ciężko doświadczenia przez wojnę nie mogli więc cieszyć się spokojem, lecz zmuszeni byli do zmiany całego swojego życia, miejsca zamieszkania, a także często swoich przekonań i poglądów.

„Obcy powiew wiatru” jest książką niezwykłą. Po jej lekturze z wielkim utęsknieniem wyglądam drugiego tomu serii, tym bardziej, że wszystko wygląda na to, że teraz akcja będzie się rozgrywać w całości nad morzem, w Ustroniu Morskim, gdzie rodzina bohaterki dotarła po ciężkiej tułaczce i gdzie założyli, jak wielu im podobnym, przybyłym z różnych stron Polski, nowy dom.

Za możliwość przeczytania książki bardzo dziękuję WYDAWNICTWU PASCAL i autorce.