POWIEDZ MI, PROSZĘ

• Autor: MIKE OMER
• Wydawnictwo: ŚWIAT KSIĄŻKI
• Liczba stron: 464
• Data premiery: 09.10.2024r.

Mike Omer to izraelski pisarz kryminałów i thrillerów. Jego powieści to bestsellery. Ja jakoś wcześniej nie zwróciłam na niego uwagi. Zainteresowałam się jego twórczością przy okazji październikowej premiery „Powiedz mi, proszę” od wydawnictwa Świat Książki. Wtedy dowiedziałam się, że ma on już na swoim koncie całkiem sporo powieści, które zbierają całkiem niezłe recenzje. Bardzo więc byłam ciekawa jaka będzie moja opinia o twórczości autora, bo z tymi tzw. bestselerowymi powieściami różnie bywa😉 Jeżeli chcecie poznać moje wrażenia z lektury to zapraszam do zapoznania się z tą recenzją.

Kiedy rok po porwaniu ośmioletnia Kathy Stone zostaje znaleziona na poboczu drogi daleko od rodzinnego miasteczka wszyscy bardzo są ciekawi tego co ją spotkało. Niestety strumatyzowana dziewczynka nie mówi, zachowuje spory dystans i paniką reaguje na wiele różnych zdarzeń i bodźców. Jej matka szuka więc pomocy u terapeutki dziecięcej Robin Hart. To tam w pokoju zabaw dziewczynka zaczyna czuć się bezpiecznie i poprzez swoją zabawę zaczyna pokazywać to, co ją trapi. Robin widziała już wiele, kiedy jednak dziewczynka w wiktoriańskich domku dla lalek zaczyna odgrywać przerażające sceny kobieta jest w szoku. Tym bardziej, że wszystko wskazuje, że odgrywa ona sceny nierozwiązanych morderstw. Gdy Robin kontaktuje się z policją wszystko się komplikuje i może się okazać, że tym sposobem niechcąco ściągnęła ona na siebie i dziewczynkę prawdziwe niebezpieczeństwo…

Powieść wciągnęła mnie od pierwszej strony. Im bardziej zagłębiałam się w historię Kathy i Robin, tym bardziej byłam ciekawa co dalej. Akcja toczy się żwawym tempem, co rusz zaskakując czytelnika. Opisy są plastyczne i przemawiające do wyobraźni, a styl autora dynamiczny i porywający. Opisana historia jest dosyć mroczna, a sceny odgrywane przez dziewczynkę zestawione z faktycznymi zbrodniami szokujące. Autor pokazuje nam zakamarki umysłu psychopatycznego mordercy, a to mrozi krew w żyłach. Uczynienie bohaterką małej dziewczynki jest zabiegiem powodującym, że emocje wyzwalające się w czytelniku podczas czytania są silniejsze. Zadaniem dorosłych powinno być czuwanie nad bezpieczeństwem i prawidłowym rozwojem dzieci, tymczasem niestety zdarza się, że to Ci co powinni chronić wyrządzają swoim podopiecznym największą krzywdę.

Bohaterowie stworzeni przez autora są bardzo ciekawi, prawdziwi i przekonywujący, wzbudzający emocje. Muszę powiedzieć, że Robin momentami mnie irytowała. Nie potrafiłam zrozumieć, że dorosła kobieta, psychoterapeutka może mieć taki unikający i lękowy stosunek do własnej matki. Rozumiem, że autor chciał w ten sposób pokazać jak wiele krzywdy wyrządzają toksyczne relacje. Jednak bardziej realistycznie byłoby dla mnie gdyby Robin miała już te kwestie przepracowane i zamknięte. Bardzo ciekawie też autor wykreował postacie rodziców Kathy, ukazując różnice w ich podejściu. A postać matki Kathy na tle na przykład matki Robin mocno kontrastuje dostarczając czytelnikowi refleksji na temat macierzyństwa i możliwych postaw przybieranych przez matki.

Zakończenie może nie było dla mnie wielkim zaskoczeniem, bo autor od jakiegoś czasu udzielał nam wskazówek, jednak całość bardzo mi się podobała, przeczytałam ją z ogromnym zainteresowaniem i mam nadzieję, że powstaną kolejne tomy z tymi bohaterami, gdyż z ogromną przyjemnością bym o nich przeczytała. Bez względu na to jednak, czy będzie kolejny tom, czy nie, wiem, że po kolejne powieści autora sięgnę z pewnością.

Moja ocena: 8/10

Za możliwość przeczytania książki bardzo dziękuję WYDAWNICTWU ŚWIAT KSIĄŻKI.