#czwartastronakryminału

„Dolina straconych złudzeń” anna górna

/ Słoneczna Strona Życia / Dodaj komentarz

DOLINA STRACONYCH ZŁUDZEŃ

  • Autor: ANNA GÓRNA
  • Wydawnictwo: CZWARTA STRONA
  • Seria: PIOTR SAUER. TOM 2
  • Liczba stron: 512
  • Data premiery: 22.03.2023r.

Na początku zeszłego roku Anna Górna zadebiutowała „Krainą złotych kłamstw”. Po przeczytaniu uznałam, że to dobry debiut. Potem miałam okazję poznać autorkę na Targach Książki w Katowicach, gdzie opowiadała o kolejnym tomie. Czekałam więc na niego z niecierpliwością i się doczekałam. „Dolina straconych złudzeń” premierę miała 22 marca. Przeczytałam ją niedawno i znowu pozostaje mi oczekiwanie na kolejny tom😊 Lektura dostarczyła mi mnóstwa wrażeń i oceniam ją jeszcze lepiej niż debiut. Gratuluję autorce!

W małym, szwajcarskim, alpejskim miasteczku grasuje seryjny morderca. Zostawia ciała swoich ofiar w górach, ułożone w upiornych inscenizacjach z założonymi maskami. Na mieszkańców i turystów pada blady strach. Zarząd jednego z luksusowych hoteli zatrudnia detektywa Piotra Sauera w celu wytopienia sprawcy. Już od pierwszych dni pobytu w Niederwalden lokalna społeczność daje mu odczuć, że nie jest tu mile widziany. Wkrótce dołącza do niego Mia i razem próbują przebić się przez atmosferę nieufności i wrogości. Nie zdają sobie jednak sprawy, jak trudne będzie to śledztwo i w jaki wielkim niebezpieczeństwie wkrótce się znajdą…

Powieść składa się z prologu i pięciu części, a każda z nich składa się z w miarę krótkich podrozdziałów. Część z nich opatrzona jest datą lub miejscem i imieniem bohatera, co zdecydowanie ułatwia czytelnikowi połapanie się w sytuacji. Akcja toczy się współcześnie, w 2019 roku, a czasem przenosi się dwa lata wcześnie i pokazuje wydarzenia oczami komendantki policji Kathrin. Narracja jest trzecioosobowa. Powieść czyta się bardzo przyjemnie, szybko. Akcja od samego początku mnie wciągnęła, autorka podsuwa nam różne tropy, wszystko po to by się chwilę później z nich wycofać Muszę powiedzieć, że zakończenie bardzo mnie zaskoczyło, spowodowała, że czułam się jak na karuzeli. Świetnie i w sposób dla mnie nieprzewidywalny autorka wyjaśniła tą intrygę, chociaż oczywiście pewnych drobnych kwestii można się było domyślić już chwilkę wcześniej, o tyle całokształt mocno mnie zaskoczył. Mocną stroną tej powieści są też bohaterowie. Przede wszystkim Piotr Sauer, był policjant, który wyemigrował do Szwajcarii, pracował w firmie ubezpieczeniowej, a potem został detektywem. Ciągnie się za nim ciężar przeszłości, problemy z niedostępną emocjonalnie żoną, z którą pozostaje w separacji, nastoletnia córka… Oprócz tego jest Mia, młoda kobieta, która pełni rolę jego asystentki, już w pierwszym tomie wiedziałam, że to postać z potencjałem. Tutaj jej wątek zdecydowanie się rozwinął. Również mierzy się z przeszłością, trudną relacją z matką oraz tajemnicą śmierci ojca. Zakończenie powieści zdecydowanie zapowiada, że w kolejnym tomie ten wątek zostanie jeszcze bardziej rozwinięty.

„Dolina straconych złudzeń” to świetny kryminał, z licznymi wątkami obyczajowymi i psychologicznymi. Warsztat autorki zdecydowanie się rozwinął i czytałam tą powieść z ogromną przyjemnością. I od razu po przeczytaniu ostatniego zdania czekam z wielką niecierpliwością na ciąg dalszy😊

Moja ocena: 8/10

Za możliwość przeczytania książki dziękuję WYDAWNICTWU CZWARTA STRONA.

„Dzień gniewu” bartosz szczygielski

/ Słoneczna Strona Życia / Dodaj komentarz

DZIEŃ GNIEWU

  • Autor: BARTOSZ SZCZYGIELSKI
  • Wydawnictwo: CZWARTA STRONA
  • Liczba stron: 408
  • Data premiery: 22.02.2023r.

Nigdy nie ukrywałam, że zdecydowanie łatwiej przychodzi mi czytanie, niż napisanie recenzji i często te przeczytane już książki, nawet te, na które czekałam z niecierpliwością trochę się na zrecenzowanie muszą naczekać. Tak właśnie rzecz się miała z „Dniem gniewu”. Najnowsza powieść Bartosza Szczygielskiego premierę miała 22  lutego nakładem Wydawnictwa Czwarta Strona Kryminału. Książki autora bardzo cenię. Tę przeczytałam ponad miesiąc temu, ale z premierą przychodzę do Was dopiero dzisiaj. Jak to mówią, lepiej późno niż wcale, więc zapraszam do lektury.

Dzień jak co dzień. Centrum handlowe. Tłum ludzi. Nieoczekiwanie w sam środek wjeżdża rozpędzony samochód. Wielu ludzi zostaje rannych, część traci życie. Jedna z poszkodowanych, młoda kobieta trafia do szpitala. Nie pamięta niczego. Co się wydarzyło. Jak znalazła się na miejscu tragedii? Kim jest? Z biegiem czasu zaczyna przeczuwać, że z wydarzeniami może mieć związek bliska jej osoba, a nawet ona sama. Jednak tego co udało jej się odkryć, nie spodziewała się w najgorszych koszmarach… W tym samym czasie młodszy aspirant Krystian Betel, który przypadkiem znalazł się na miejscu zbrodni zaczyna interesować się sprawą, dostrzegając w niej szansę na szybki awans dla siebie. Nawet przez chwilę jednak się nie spodziewa do jak przerażającego miejsca zaprowadzi go podjęty trop…

Pierwszą książką Bartosza Szczygielskiego, którą przeczytałam była „Winni jesteśmy wszyscy”, którą oceniłam 7/10. Potem były kolejno „Nie chcesz wiedzieć”, „Dolina cieni” i „Nim skończy się noc”, każda z oceną 8/10. Można więc śmiało powiedzieć, że książki autora bardzo lubię, każdą kolejną biorę w ciemno i czekam na nią z niecierpliwością. Nie inaczej było i w przypadku „Dnia gniewu”. Jej lektura była prawdziwą przyjemnością, czytałam ją z zapartym tchem i wypiekami na twarzy. Już od pierwszych stron autorowi udało się przykuć moją uwagę, a im dalej, tym większa jazda bez trzymanki😉 Powieść, pisana w narracji trzecioosobowej, podzielona jest na dni, relacjonowane naprzemiennie z punktu widzenia Liliany i Krystiana. Świetny, dynamiczny styl, z elementami obyczajowymi i psychologicznymi skłania do przemyśleń na istotne tematy. Autor myli tropy, raz przyśpiesza, raz zwalnia akcję, żeby uśpić czujność czytelnika, na końcu zaskakuje i uderza z grube rury. Ogromnym plusem powieść są też ciekawi bohaterowie, wielowymiarowi, skomplikowani. Dzięki postaci Liliany możemy się zastanowić skąd tam naprawdę bierze się zło, jaka jest jego geneza i czy człowiek jest, albo dobry, albo zły.

Autorowi po raz kolejny udało się mnie zaskoczyć, a poruszany tu przez niego temat sekt uważam za bardzo ważny. Ukazany został tu proces wykorzystywania osamotnienia i zagubienia drugiego człowieka, by omamić go swoimi chorymi ideami i wykorzystać do własnych celów. Ogrom manipulacji i złudzeń, które człowiek jest w stanie stworzyć dla własnych korzyści. Obraz ten zaskakuje, mogę nawet powiedzieć, że szokuje, ale jest bardzo istotny i potrzebny.

Na koniec pozostaje mi stwierdzić, że Szczygielski po raz kolejny zaserwował czytelnikom świetny thriller, w którym obnaża schematy manipulacji i mechanizmy rządzące naszym społeczeństwem. Zabiera czytelnika w zapierającą dech w piersiach przygodę, fundując istny kołowrotek emocji. Gorąco Was zachęcam do lektury.

Moja ocena: 8/10

Za możliwość przeczytania książki dziękuję WYDAWNICTWU CZWARTA STRONA.

„Terytorium” Agnieszka Pietrzyk

/ Słoneczna Strona Życia / 1 Komentarz

TERYTORIUM

  • Autor: AGNIESZKA PIETRZYK
  • Wydawnictwo: CZWARTA STRONA
  • Liczba stron: 448
  • Data premiery: 25.01.2023r.

Książki Agnieszki Pietrzyk uwielbiam od dawna. Zaczęłam od „Zostań w domu”, od której dosłownie nie byłam w stanie się oderwać. Potem były „Nikt się nie dowie”, „Kto czyni zło” i „Las zaginionych”. Każda z nich bardzo mi się podobała i po każdej bardziej podziwiałam autorkę i z coraz większą niecierpliwością wyczekiwałam jej kolejnej powieści. Pamiętam spotkanie z pisarką na Warszawskich Targach Książki, gdzie opowiadała, że pracuje nad czymś nowym, innym, co będzie dotyczyło konfliktu wojska i policji. Bardzo byłam ciekawa tej nowej powieści. I tak oto 25 stycznia nakładem Czwartej Strony Kryminału ukazało się „Terytorium”. I muszę Wam zdradzić już teraz, że i tą powieść autorki oceniam bardzo pozytywnie. Trudno było mi się od niej oderwać, a opowiedziana historia zrobiła na mnie duże wrażenie.

W lesie przy granicy polsko-rosyjskiej odbywają się ćwiczenia żołnierzy Wojskowej Obrony Terytorialnej. Niestety w ich trakcie dochodzi do tragedii. Kapral Derkacz na skutek złej oceny sytuacji oddaje śmiertelny strzał do cywila. Na miejsce przyjeżdża policja. Wojskowi nie mają jednak zamiaru z nimi współpracować. Jest również świadek zdarzenia, kobieta, która towarzyszyła zamordowanemu mężczyźnie. Zarówno policja, jak i wojsko chcieliby ją mieć po swojej stronie. Kobieta jednak ma własne interesy i nie ma zamiaru poświęcać się dla którejkolwiek ze stron. Do głosu dochodzą uprzedzenia na linii wojsko-policja, pokaz sił i próby postawienia na swoim za wszelką cenę. To niestety prowadzi do kolejnej tragedii…

Akcja książki zapiera dech w piersiach. Przeraża, szokuje i pozostawia w osłupieniu. Czy to mogło by się zdarzyć naprawdę? Mam nadzieję, że nie, ale autorka tak przekonywująco ukazuje mentalność żołnierzy Wojsk Obrony Terytorialnej, że niestety można się obawiać, że zdarzenia przedstawione w książce nie są niemożliwe. Mogę sobie wyobrazić, że powieść ta nie zostanie dobrze przyjęta w pewnych kręgach. I chociaż oczywiście jest to fikcja literacka, muszę powiedzieć, że tylko na początku akcji może się wydawać, że żołnierze są tu przedstawienia jako ta zła strona, a policja jako dobra. Później wszystko się komplikuje, nic nie jest jednoznaczne. Autorka świetnie ukazała postacie bohaterów, są wielowymiarowe, interesujące i złożone. Świetny styl i tempo akcji dopełniają działa. Powieść składa się z dziewiętnastu części, prowadzonych w narracji trzecio osobowej, ukazującej wydarzenia naprzemiennie z punktu widzenia wojska i policji. Dzięki temu możemy znaleźć się bliżej każdej ze stron. Przedstawione wydarzenia są zaskakujące, autorka myli tropy, trzyma w napięciu i generalnie funduje czytelnikowi istny rollercoaster. Jest to thriller z elementami sensacji, który zdecydowanie nie pozostawi Was obojętnymi.

Na samo koniec muszę przyznać, że autorka miała rację, jest to coś zupełnie innego. Mocna, odważna, momentami wprawiająca w osłupienie powieść, której zdecydowanie po przeczytaniu szybko nie zapomnicie, a wydarzenia, o których przeczytacie jeszcze na długo pozostaną z Wami. Gorąco polecam!

Moja ocena: 8/10

Za możliwość przeczytania książki bardzo dziękuję WYDAWNICTWU CZWARTA STRONA

.

„Zamknięte drzwi” Freida McFadeden

/ Słoneczna Strona Życia / 1 Komentarz

ZAMKNIĘTE DRZWI

  • Autor: FREIDA McFADDEN
  • Wydawnictwo: CZWARTA STRONA
  • Liczba stron: 344
  • Data premiery: 25.01.2023r.

„Zamknięte drzwi” to pierwsza wydana w Polsce książka Freid’y McFadden, autorki thrillerów psychologicznych, która z zawodu jest lekarką, specjalistką od urazów mózgu. Od czasu do czasu lubię sięgnąć po dobry thriller, jednak czasem czytając niektóre z nich czuję się trochę znudzona i odnoszę wrażenie, że znowu wszystko przebiega według jednego i tego samego schematu. Czy tak było w przypadku tej powieści? Przekonajcie się sami…

Opis książki bardzo mnie zaintrygował. Jej bohaterka Nora to trzydziestosześcioletnia chirurg, współwłaścicielka kliniki. Zawodowo odnosi sukcesy, a prywatnie prowadzi samotne, spokojne, uporządkowane życie pod przybranym nazwiskiem. Nie chce bowiem by ktoś się dowiedział kim jest. A jest córką seryjnego mordercy. W czasie, gdy jedenastoletnia Nora odrabiała lekcje w swoim pokoju, jej ojciec w piwnicy oddawał się swojemu hobby, którym nie okazała się, tak jak mówił, stolarka, lecz mordowanie kobiet. Łatka córki mordercy to straszne dziedzictwo. Żyje więc samotnie, nikomu nie zdradzając swojej prawdziwej tożsamości. Do czasu aż w jej życiu pojawia się znajomy z przeszłości, a pacjentka Nory zostaje zamordowana, w sposób nawiązujący do jej ojca. On nie mógł tego zrobić, gdyż ciągle odsiaduje wyrok w więzieniu, ale te dziwne zbiegi okoliczności zwracają na Norę uwagę policji i nie tylko. Czy kobieta ma coś do ukrycia?

Thriller jest rewelacyjny. Wzorcowo poprowadzona akcja została zawarta prologu, epilogu i 46 rozdziałów prowadzonych w pierwszoosobowej narracji. Autorka świetnie myli tropy, utrzymując czytelnika w napięciu i niepewności. Zakończenie bardzo mnie zaskoczyło i spowodowało, że cała ta historia pozostanie ze mną na długo. Konstrukcja bohaterów, w tym przede wszystkim głównej bohaterki jest wyśmienita. Jest to postać złożona, wielowymiarowo, niejednoznaczna. Podobnie jest z innymi bohaterami, nawet Ci, którzy odgrywają nie tak ważne role są prawdziwi, skomplikowania, trudni do prze

Bardzo lubię takie powieści, w których niczego nie można być pewnym, w którym autor podsuwa różne tropy, by za chwilę się z nich wycofać, których akcja jest tam niesamowita, że aż człowiekowi zapiera dech w piersiach, a jednocześnie zachowana zostaje prawda psychologiczna i życiowa. Ta powieść pozostanie ze mną na długo i zdecydowanie ją polecam.

Moja ocena: 8/10

Za możliwość przeczytania książki bardzo dziękuję WYDAWNICTWU CZWARTA STRONA

.

„Jak kamień w wodę” Hanna Greń

/ Słoneczna Strona Życia / Dodaj komentarz

JAK KAMIEŃ W WODĘ

  • Autor: HANNA GREŃ
  • Seria: POLOWANIE NA PLISZKĘ (TOM 1)
  • Wydawnictwo: CZWARTA STRONA
  • Liczba stron: 340
  • Data premiery: 12.10.2022r.

Książki Hanny Greń uwielbiam. Jest to jedna z moich ulubionych współczesnych autorek kryminałów. Przygodę z jej twórczością rozpoczęłam od serii z Dionizą, gdzie już po przeczytaniu pierwszego tomu wiedziałam, że każdą kolejną książkę autorki biorę w ciemno. Wiedziałam również, że chcę nadrobić lekturę wydanych wcześniej powieści. Jakiś czas temu udało mi się przeczytać pierwszy tom serii „Polowanie na Pliszkę” pt. „Jak kamień w wodę”. Zrobiła na mnie spore wrażenie. Tym większa była moja radość, gdy usłyszałam, że  Wydawnictwo Czwarta Strona Kryminału podjęło się ponownego wydania tej serii. 12 października premierę miało ponowne wydanie pierwszego tomu, a ja ochoczo odświeżyłam sobie tę powieść.
Kornelia Pliszka to młoda kobieta, która mieszka w Bielsku Białej, w odziedziczonym po babci domu. Żyje sobie spokojnie, można by powiedzieć nie wadząc nikomu. Ze względu na trudne dzieciństwo i ciężkie doświadczenia z czasów młodości jest raczej samotniczką. Niespodziewanie zaczyna otrzymywać pogróżki, a w pewnym momencie ktoś wybija szybę w jej domu.  Kornelia wie, że to czas, aby zawiadomić policję, z czym zwlekała tak długo ze względu na brak zaufania do tej instytucji.  W młodości bowiem kobieta składała już zawiadomienie na policję. Wtedy prowadzący sprawę policjant jej nie uwierzył. Do dziś pamięta te porozumiewawcze spojrzenia, kpiące uśmiechy i ironiczne uwagi. Z wielką obawą decyduje się więc na wizytę na posterunku policji. Dziwnym zbiegiem okoliczności okazuje się, że sprawę przyjmuje ten sam policjant. Tym bardziej trudno jej zaufać komuś kto zawiódł tak bardzo, kto, by chronić swojego kumpla nie dał wiary słowom pokrzywdzonej dziewczyny. Gerard Skrzyński z jednej strony chce pomóc dziewczynie, czuje niepokój, gdy myśli o jej sprawie sprzed lat, z drugiej stronu chyba nie jest gotowy, by dopuścić do siebie prawdę. Czy to możliwe, by mało wiarygodna i wątpliwa moralnie dziewczyna, którą pamięta sprzed lat zmienił się w uczciwą, silną kobietę? Mimo sprawy sprzed lat, która ich niewątpliwe dzieli policjant czuje, że powinien pomóc dziewczynie. Sprawę znacznie komplikuje fakt, że tą dwójkę zdecydowanie coś do siebie przyciąga, dobrze się czują w swoim towarzystwie. Niestety tamta sprawa, mimo najszczerszych chęci, wciąż tkwi pomiędzy nimi.  Czy będą potrafili wznieść się ponad to czy kwestia gróźb wysyłanych pod adresem kobiet zostanie rozwikłana zanim będzie za późno?
Jak kamień w wodę to świetny kryminał z mocno rozwiniętymi wątkami obyczajowymi. Czyta się go z ogromnym zainteresowaniem, lekko i przyjemnie, a jednocześnie porusza istotne społecznie i moralnie tematy. Ogromnym plusem powieści są świetne postacie, przede wszystkim główna bohaterka Jest to silna, konkretna, dosyć charakterystyczna postać kobieca. Przede wszystkim jest to bohaterka wielowymiarowa, oprócz mocnych cech charakteru, jest w niej również sporo delikatności, niepewności, obaw wynikających z doznanych w przeszłości traum. Świetną postacią jest również męska postać policjanta Gerarda. Człowieka lojalnego wobec swoich przyjaciół, uczciwego i honorowego mężczyzny. Bardzo polubiłam również postać przyjaciółki Kornelii – Joanny, babcię i  jej partnera, a także na swój sposób interesującymi postaciami są rodzice Kornelii.

Autorka w swojej powieści porusza istotne tematy między innymi te dotyczące relacji międzyludzkich. W rozmaitych odsłona Po pierwsze relacji między kobietą i mężczyzną i tego jak trudną kwestią jest zaufanie. Jest też kwestia relacji rodzinnych, relacji rodziców z dziećmi i smutny fakt, że nie wszyscy nadają się do bycia rodzicami. W naszym społeczeństwie ciągle dosyć mocno zakorzenione jest przekonanie, że pewnym obowiązkowym elementem życia jest posiadanie partnera, najlepiej żony lub męża i posiadanie dziecka. Właśnie posiadanie, dla niektórych w dosłownym rozumieniu tego słowa. Posiadam dziecko, tak jak posiadam dom, samochód i inne przedmioty. Tyle, że dziecka w przeciwieństwie do przedmiotów materialnych nie można oddać ani wymienić.

Historia przedstawiona w tej powieści jest dla mnie bardzo ciekawa, ukazuje między innymi w jak dziwny i czasem niepojęty sposób może działać ludzka psychika. Pokazuje jak bardzo do zdrowego funkcjonowania potrzebujemy zdrowych relacji rodzinnych i społecznych. Polecam Wam gorąco tą lekturę, a sama z ogromną niecierpliwością będę oczekiwała wydania przez Czwartą Stronę Kryminału drugiego tomu serii.

Moja ocena: 8/10

Za możliwość przeczytania książki bardzo dziękuję WYDAWNICTWU CZWARTA STRONA.

„Wieża strachu” Przemysław Borkowski

/ Słoneczna Strona Życia / Dodaj komentarz

WIEŻA STRACHU

  • Autor: PRZEMYSŁAW  BORKOWSKI
  • Wydawnictwo: CZWARTA STRONA
  • Liczba stron: 394
  • Data premiery: 12.10.2022r.

Bardzo sobie cenię książki Przemysława Borkowskiego. Lubię cykl z prokurator Gabrielą Seredyńską, więc gdy usłyszałam, że w październiku premierę będzie miał trzeci tom bardzo się ucieszyłam. Dwa poprzednie wywarły na mnie ogromne wrażenie, nie mogła się już doczekać sięgnięcia po trzeci. Czy sprostał on pokładanym w nim nadziejom? Przeczytajcie sami.

Tym razem nasza bohaterka ma do rozwikłania zagadkę dwóch ciał znalezionych w apartamencie na 30 piętrze luksusowego wieżowca w centrum Warszawy. Makabryczne znalezisko zdaje się nie zawierać żadnych wskazówek. Patrząc na miejsce znalezienia zwłok trudno odtworzyć kolejność zdarzeń i stwierdzić co się tu wydarzyło. Prokurator z udziałem śledczych stara się wnikliwie krok po kroku odkryć, co tak naprawdę miało miejsce i muszę Wam zdradzić, że nie raz zostaną zaskoczeni.

Większości z nas chyba nie raz zdarzyło się zastanawiać nad tym, czy to co nas spotyka dzieje się naprawdę. Wokół tego pytania autor osnuł fabułę swojej najnowszej książki. Akcja toczy się wokół dwóch planów czasowych, naprzemiennie osłaniając mam wydarzenia z obydwu z nich. Jeden z nich skupia się wokół śledztwa prowadzonego przez prokurator Seredyńską.  Rozpoczyna się w momencie jej przybycia na miejsce zbrodni. Drugi przedstawia wcześniejsze wydarzenia, które w pewien sposób doprowadziły do śmierci mężczyzny i kobiety. Zdarzenia te przedstawione są z punktu widzenia Krystiana Zapały. Natomiast nie do końca wiemy jaką rolę w tych zdarzeniach on odegrał. W trakcie przedstawionej przez autora akcji zaczynamy podejrzewać, co mogło tam się wydarzyć. Gdy tylko zaczyna nam się wydawać, że to wiemy, autor myli nam trop, podsuwa nowe wskazówki żeby koniec końców okazało się, że wszystko jest tylko złudzeniem i tak naprawdę do końca nikt nie wie, co się rzeczywiście wydarzyło. W pewnym momencie podczas lektury miałam poczucie pewnego znużenia wątkiem, nazwijmy go egzystencjalnym. Tym, że drugi plan wydarzeń rozgrywał się prawie w całości wokół rozważań dotyczących tego, co jest rzeczywiste, a co nie. Porównałbym to do akcji Matrixa, bowiem założenie jest takie, że człowiek jest przeświadczony o tym, iż to jego życie, że czegoś doświadcza, że coś dzieję się naprawdę, tymczasem może się okazać, że wszystko jest tylko złudzeniem, wytworem naszego umysłu. Wszystko zmierza do pytania, czy tak naprawdę w ogóle istnieje coś takiego, jak obiektywna rzeczywistość, czy wszystko nie jest tylko naszą interpretacją, bądź bardzo rzeczywistym wytworem naszego umysłu. Tak jak powiedziałam, w pewnym momencie miałam poczucie, że tego wątku jest za dużo. Pragnęłam więcej akcji toczącej się bezpośrednio wokół śledztwa, a mniej tych wcześniejszych wydarzeń. W pewnym momencie rzeczywiście tak się stało, ten drugi wątek został zawieszony, odsunięty na boczny plan, a śledztwo ruszyło pełną parą. Natomiast po przeczytaniu całości muszę oddać honor autorowi i stwierdzić, że wszystko łączy się w spójną całość, wszystkie te rozważania, drobne zdarzenia mają swój cel i sens. Wydaje się, że autor pisząc swą powieść bardzo dokładnie wiedział, co chce nam powiedzieć. Chodziło mu  zdecydowanie o coś więcej niż tylko o przedstawienie kryminalnej intrygi. Dał czytelnikowi pretekst do rozważań dotyczących złudzeń, realności i poniekąd sensu naszego istnienia. Kwestie dotyczące wizji, możliwości naszego umysłu są niesłychanie interesujące, a rozważania na ten temat moglibyśmy toczyć w zasadzie bez końca, gdyż tak naprawdę w tym temacie wiele kwestii pozostaje tylko założeniem. Na pewno większość tych założeń można poddać w wątpliwość. Powieść ta może staje się więc zaczątkiem do rozmyślań na bardzo ważne tematy, które dotyczą każdego z nas. Po zakończeniu lektury muszę więc powiedzieć, że nie zmieniłabym w niej ani jednego zdania. Każde zdarzenie jest jak najbardziej uzasadnione i przekonywujące. Książka wciąga, intryguje, wzbudza emocje.

Bardzo podobała mi się też tytułowa metafora – wieża strachu – nawiązuje do miejsca, w którym toczy się akcja, w której dokonało się zło. Szklany wieżowiec wniesiony przez człowieka, na nienaturalnej dla człowieka wysokości, wydaje się przeczyć boskim prawom i prawom fizyki. Wydaje się być wyrazem pychy człowieka, wyrazem jego manii wielkości, roszczenia sobie pretensji do bycia wybitnym gatunkiem, lepszym od innych. Autor pośrednio zadaje pytanie czy życie w takim miejscu jest zgodne z prawami natury, czy jest dobre dla człowieka? Czy nie jest to tak, że to gdzie żyjemy, w jakich okolicznościach, w jakich warunkach wpływa na to jak toczy się nasze życie? Wpływa na to, czy do głosu  dochodzi drzemiące w nas zło, czy dobro. Bardzo ciekawy i zasługujący na refleksję jest to wątek i brawa dla autora za jego poruszanie. Jestem pod wielkim wrażeniem i serdecznie zachęcam was do lektury.

Moja ocena: 8/10

Za możliwość przeczytania książki bardzo dziękuję WYDAWNICTWU CZWARTA STRONA.

Recenzja przedpremierowa – „Na wieczne potępienie” Małgorzata Rogala

/ Słoneczna Strona Życia / Dodaj komentarz

NA WIECZNE POTĘPIENIE

  • Autor: MAŁGORZATA ROGALA
  • Seria: PEŁNIA TAJEMNIC (TOM 3)
  • Wydawnictwo: CZWARTA STRONA
  • Liczba stron: 335
  • Data premiery: 26.10.2022r.

26 października premierę będzie miała najnowsza powieść Małgorzaty Rogali pt. „Na wieczne potępienie” od wydawnictwa Czwarta Strona Kryminału. Jest to trzeci tom cyklu „Pełnia tajemnic”, w której bohaterką jest Monika Gniewosz Uwielbiam książki autorki. Do niedawna jedną z moich ulubionych serii była ta o Agacie i Sławku. Lubię też serię z Celiną Stefańską. A ostatnio przeczytałam fenomenalną serię z Weroniką Nowacką, której akcja rozgrywa się w środowisku szkolnym. W „Pełni tajemnic” bohaterką jest policjantka Monika w Gniewosz, która pojawiła się już, jako postać drugoplanowa, w ostatnich tomach serii z Agatą i Sławkiem. Bardzo polubiłam tą bohaterkę, która ma za sobą przemocowe małżeństwo, a jednocześnie znalazła w sobie dość odwagi by próbować zacząć wszystko od nowa.

W powieści „Na wieczne potępienie” Monika w dalszym ciągu układa swoje nowe życie. Niedawno kupiła nowy dom. Wraz z córką dopiero się w nim urządzają. W Pełni odnalazła swoje miejsce na ziemi. Mają tu swoich przyjaciół, dobrze im się tutaj żyje, czują się bezpiecznie. Niespodziewanie w pociągu relacji Gdynia – Grudziądz dochodzi do morderstwa. Ofiarą jest młoda kobieta, a pasażerami było kilku mieszkańców Pełni, którzy podróżowali kursującym zaledwie 2 razy w tygodniu jedynym bezpośrednim pociągiem z Gdyni do Grudziądza. Jedną z nich była 28 letnia mieszkanka Pełni Liliana. Miesiąc później kobieta znika, a policja znajduje jej zwłoki. Nagie, upozowane, w lesie nad jeziorem. Kiedy w niedługim czasie w podobnych okolicznościach zostaną znalezione zwłoki kolejnej kobiety policjanci zaczynają podejrzewać, że mają do czynienia z seryjnym mordercą. Śledztwo jednak zostajemy im odebrane na rzecz Komendy Miejskiej. Czy Monika wraz z partnerem Tadeuszem zrezygnują z dochodzenia do prawdy?

Książkę czyta się rewelacyjnie wciągnęła mnie od pierwszej strony. Bardzo lubię styl autorki. Niby niespieszny, zawierający liczne wątki obyczajowe i psychologiczne, jednocześnie ciekawe i intrygujące. Wielowymiarowe postacie i ich psychologia to bowiem zdecydowanie mocna strona autorki. Przede wszystkim główna bohaterka. Niby twarda, nieustępliwa, pewna siebie policjantka, z drugiej strony jednak kobieta, która przez lata tkwiła w przemocowym związku. Pełna więc strachu niepewności, lęków i wątpliwości, jednocześnie znalazła w sobie dość siły, by zawalczyć o nowe życie dla siebie i nastoletniej córki. Bardzo podoba mi się również stworzony przez autorkę klimat małomiasteczkowej Pełni. Jest to miejsce, gdzie plotki rozchodzą się z prędkością światła, a wszyscy o wszystkich wszystko wiedzą. Jednocześnie jest to miejsce, w którym można mieć kontakt z naturą, w którym jest spokój cisza i przyjaźni ludzie. Przenosząc się kolejny raz do Pełni czułam się jakbym odwiedziła znajome miejsce, do którego mam sentymentalny stosunek i za którym zdecydowanie tęskniłam. Tak jak za pierwszym, i za drugim razem, tym razem również spędziłam tam wspaniale czas i jestem bardzo wdzięczna autorce za stworzenie tego literackiego świata. A tych, którzy jeszcze nie czytali pozostaje mi tylko zachęcić do lektury. Wierzę, że tych, którzy czytali pierwszy i drugi tom, do lektury trzeciego zachęcać nie trzeba. Nadmienię tylko, że powieść tą można czytać oczywiście bez znajomości poprzednich tomów. Aczkolwiek jako wierna fanka autorki zachęcam do sięgnięcia po każdą stworzoną przez nią powieść. Nie pożałujecie!

Moja ocena: 8/10

Za możliwość przeczytania książki bardzo dziękuję WYDAWNICTWU Czwarta Strona i autorce.

„Apartament” Izabela Janiszewska

/ Słoneczna Strona Życia / 1 Komentarz

APARTAMENT

  • Autor: IZABELA JANISZEWSKA
  • Wydawnictwo: CZWARTA STRONA
  • Liczba stron: 368
  • Data premiery: 15.06.2022r.
  • Moja ocena: 7/10



Jestem wielką fanką powieści Izabeli Janiszewskiej. Zarówno jej cykl o Larysie Luboń i Brunie Wilczyńskim, jak i pojedyncza powieść „Niewybaczalne” bardzo mi się podobały. Kiedy więc usłyszałam, że w czerwcu wychodzi nowa powieść autorki, wiedziałam, że muszę ją przeczytać. Tym bardziej, że opis „Apartamentu” bardzo mnie zaintrygował.

Nina i Tomasz Engelowie przyjeżdżają do luksusowego hotelu w Karkonoszach na upragniony wypoczynek. Wyjazd ten ma pozwolić im odpocząć, oderwać się od rzeczywistości i spędzić wspólnie czas. Niespodziewanie kobieta znika. Zaniepokojony mąż rozpoczyna jej poszukiwania. Jakże wielkie jest jego zdziwienie, gdy okazuje się, że po obecności Niny w hotelu nie pozostał żaden ślad. Kamery nie utrwaliły jej obecności, nikt jej nie pamięta. Wszystko i wszyscy zdają się sugerować Tomaszowi, że przyjechał do hotelu sam. Zdeterminowany mąż chcąc rozwikłać zagadkę zniknięcia żony wplątuje się w szereg kłopotliwych sytuacji i sam już zaczyna wątpić, co jest prawdą, a co złudzeniem…

Trudno mi oddać wrażenia po lekturze, nie zdradzając jednocześnie za wiele z jej treści. Powiem jedynie, że porusza bardzo ważne tematy, trudnych, zagmatwanych, nieoczywistych relacji międzyludzkich. Temat tego, że nie wszystko i wszyscy są tacy, jacy się z pozoru wydają i często przeszłość, nawet ta wyparta i zepchnięta do najgłębszych zakamarków naszego umysłu potrafi nas doścignąć w najmniej spodziewanym momencie. Autorka świetnie wykreowała bohaterów i idealnie ukazała ich głębię psychologiczną, nie tylko w przypadku głównego bohatera i jego żony, ale również w przypadku postaci drugoplanowych. Mamy wiele zwrotów akcji, wątków prawie, że sensacyjnych, podczas lektury nie sposób się nudzić. Narracja pierwszoosobowa, z którą czasami mam problem, tutaj sprawdziła się idealnie, pozwala jeszcze bardziej wczuć się w toczące się wydarzenia, pozwala czytelnikowi poczuć się jak ich naoczny świadek. Mamy tutaj dwa plany czasowe. Jeden współczesny, gdzie możemy śledzić to, co dzieje się w hotelu oraz retrospekcje z przeszłości, w postaci fragmentów z pamiętnika Niny. Dzięki nim mamy okazję trochę lepiej poznać samą Ninę i przekonać się jak powstawała i kształtowała się relacja pomiędzy nią a Tomaszem.

Książkę czytało się mi bardzo przyjemnie, uważam, że ma wszystko, co dobry thriller mieć powinien. Ciekawe postacie, błyskotliwe dialogi, wartką akcję… W pewnym stopniu dosyć szybko domyśliłam się niektórych rzeczy, natomiast same, szczegółowe rozstrzygnięcie i motywy, przyczyny tego wszystkiego, co się wydarzyło były dla mnie zaskakujące i bardzo mi się podobało, a jednocześnie zaskoczyło mnie i zszokowało. Uważam, że autorka miała świetny pomysł, którego jej gratuluję. Książka jest przyjemną, inteligentną rozrywką. Zachęcam Was do jej przeczytania.

Moja ocena: 7/10

Za możliwość przeczytania książki dziękuję WYDAWNICTWU CZWARTA STRONA.

„Nim skończy się noc” Bartosz Szczygielski

/ Słoneczna Strona Życia / 1 Komentarz

NIM SKOŃCZY SIĘ NOC

  • Autor: BARTOSZ SZCZYGIELSKI
  • Wydawnictwo: CZWARTA STRONA
  • Liczba stron: 376
  • Data premiery: 10.08.2022r.

Miesiąc temu premierę miała najnowsza powieść Bartosza Sczygielskiego pt. „Nim skończy się noc” od wydawnictwa Czwarta Strona. Jak zwykle w przypadku autora, jest to thriller psychologiczny. Ja twórczość autora bardzo lubię. Wiedziałam więc, że i po najnowszą jego powieść sięgnę bez wahania.

Trzy obce sobie pary małżeńskie wyjeżdżają na weekend do zupełnej głuszy, żeby naprawić swoje relacje, ponieważ każda nich ma jakieś problemy małżeńskie. Związek Agaty i Tomasz się wypalił, nie ma w nim namiętności, fascynacji i zrozumienia. Monika spełnienia seksualnego szuka poza swoim małżeństwem. Justyna nie znalazła u męża wsparcia w obliczu życiowej tragedii. Choć te pary się nie znają, coś je jednak łączy…

Powieść zaczyna się w punkcie, gdy do położonych w lesie domków trafia Jakub, Początkowo nie wiemy kim on jest, przedstawia się jako policjant. Po przedarciu się przez zaśnieżony las, wchodzi on do środkowego domku i znajduje tam ciało mężczyzny. W związku z tym, że nie ma zasięgu, co umożliwia zawiadomienie policji i wezwanie pomocy, sam przejmuje rolę stróża prawa i próbuje dojść, do tego co się wydarzyło. Akcja toczy się w dwóch planach, w momencie pojawienia się Jakuba na miejscu i odkryciu zwłok, oraz trochę wcześniej, ukazując najpierw relacje, jakie były między małżonkami, co się wydarzyło wcześniej w ich życiu, a także to jak przebiegały wydarzenia od momentu przyjazdu par do domków, Dopiero w pewnym momencie czytelnik zaczyna się zastanawiać kim tak naprawdę jest Jakub i skąd się tam wziął. Jak znalazł się na pustkowiu, akurat tam, gdzie zostało popełnione morderstwo? Jak zakończy się ta cała intrygująca historia?

Książkę czytało mi się bardzo przyjemnie, psychologia postaci, niuanse w relacjach pomiędzy nimi są doskonale oddane. Akcja jest żywa, interesująca. Autor nie jeden raz myli czytelnikowi tropy, stopniowo odsłaniając różne tajemnice bohaterów, pozwala czytającemu na snucie różnych domysłów. Zakończenie oceniam jako jak najbardziej poprawne, zaskakujące, chociaż minimalnie byłam nim rozczarowana, nie tego się spodziewałam. Oprócz zagadki kryminalnej mamy tutaj pole do rozważań na temat relacji w związkach, tego jak trudne tak naprawdę są relacje międzyludzkie, jak bardzo trzeba je pielęgnować i dokładać starań, żeby to, co narodziło się między dwojgiem ludzi nie wygasło. Pokazuje też jak łatwo wpaść w błędne schematy, jak łatwo przesunąć sobie albo innym granice i jak trudno się potem z powrotem odnaleźć. Powieść czyta się szybko, ma ciekawy klimat, intryguje, pozwala przyjemnie spędzić czas, przy okazji dając pretekst do ważnych, życiowych refleksji, Czego chcieć więcej? Zatem gorąco zachęcam Was do lektury.

Moja ocena: 8/10

Za możliwość przeczytania książki dziękuję WYDAWNICTWU CZWARTA STRONA.

„Jedno po drugim” Ruth Ware

/ Słoneczna Strona Życia / 1 Komentarz

JEDNO PO DRUGIM

  • Autorka: RUTH WARE
  • Wydawnictwo: CZWARTA STRONA
  • Liczba stron:464
  • Data premiery: 23.03.2022r.

Miałam okazję przeczytać dwie poprzednie książki Ruth Ware wydane przez Czwartą Stronę Kryminału. „Pod kluczem” bardzo mi się podobała, „Śmierć Pani Westaway” troszkę mniej, ale oceniłam ją pozytywnie. Kiedy więc dowiedziałam się o premierze „Jedno po drugim” wiedziałam, że koniecznie muszę ją przeczytać, tym bardziej, że, i opis, i okładka są bardzo intrygujące.

Współpracownicy modnego londyńskiego start-upu technologicznego uczestniczą w służbowym wyjeździe. Pobyt w luksusowym, rustykalnym  domku narciarskim w francuskich Alpach zapowiada się jako niesamowita przyjemność. Co jednak tak naprawdę przyświeca właścicielom firmy, gdy go organizują? Okazuje się, że każdy z nich ma w tym swój interes… Sprawa się komplikuje, gdy wychodzi na jaw, że firma otrzymała poważną ofertę, na miliony dolarów, która może zupełnie zmienić przyszłość ich wszystkich, a każdy z współwłaścicieli ma do niej inny stosunek. Czy ten wyjazd to szukanie popleczników? Niespodziewanie siły natury komplikują wszystko jeszcze bardziej. Burza śnieżna i trudne warunki atmosferyczne wprowadzają atmosferę niepokoju i zagrożenia, a lawina odcina domek od świata. Gdy okazuje się, że nie wszyscy wrócili ze stoku sprawa staje się poważna. Sytuacja pogarsza się jeszcze bardziej, gdy okazuje się, że inni uczestnicy wyjazdu również są w niebezpieczeństwie….

Powieść czyta się rewelacyjnie. Autorce świetnie udało się oddać duszną, mroczna, niepokojącą atmosferę zagrożenia i niepewności. Początkowy luźny, towarzyski nastrój zmienia się wraz z rozwojem wydarzeń i odczuwamy to niemal na własnej skórze. Narracja jest pierwszoosobowa, prowadzona na zmianę przez dwie bohaterki – Liz, była pracownicę firmy oraz Erin, pracownicę firmy wynajmującej domek, odpowiedzialnej za obsługę pobytu ekipy firmowej. Poznajemy więc zdarzenia, z dwóch odmiennych punktów widzenia – osoby tkwiącej w środku wydarzeń, choć przez to, że jako jedyna nie pracuje już aktualnie w firmie, jednak trochę jest odseparowana od reszty oraz osoby zupełnie nie związanej z towarzystwem, która obserwuje wydarzenia niejako z zewnątrz. Zabieg ten spowodował, że napięcie stopniowo wzrasta, a tajemnice powoli zostaje odsłonięte, aż do kumulacji napięcia i rozwiązania całej zagadki. Akcja została tak poprowadzona, że w pewnym momencie zaczynamy się domyślać kto stoi za wszystkimi wydarzeniami. Jednak mimo to rozwój wydarzeń zaskakuje i trzyma w napięciu.

Książka bardzo mi się podobała, wprost nie mogłam się od niej oderwać. Bardzo lubię thrillery rozgrywające się zimą w górach, w atmosferze zagrożenia, gdzie do niebezpieczeństw czyhających ze strony natury, dochodząc te będące dziełem człowieka. Najnowsza powieść Ruth Ware bardzo przypominało mi atmosferę „Rozgrywki” Allie Reynolds, książki, która również bardzo mi się podobała. Jeżeli potrzebujecie emocji, które oderwą Was od rzeczywistości i dostarczą silnych wrażeń gorąco polecam Wam „Jedno po drugim”, to chyba jak do tej pory moja ulubiona książka autorki.

Moja ocena: 8/10

Recenzja powstała we współpracy z Wydawnictwem Czwarta Strona.