#bookreview

„Pomyśl dwa razy” Harlan Coben

/ Słoneczna Strona Życia / Dodaj komentarz

POMYŚL DWA RAZY

  • Autor: HARLAN COBEN
  • Cykl: MYRON BOLITAR (tom 12)
  • Wydawnictwo: ALBATROS
  • Liczba stron: 383
  • Data premiery: 9.10.2024
  • Data premiery światowej: 14.05.2024

Serię z Myronem Bolitar’em na pewno czytałam wiele lat temu. Oczywiście nie pamiętam już tych pierwszych tomów😏. Dzięki wydaniu z października br. nakładem Wydawnictwo Albatros 12 tomu serii pt. „Pomyśl dwa razy” mogłam sobie przypomnieć głównego bohatera tego cyklu.  Warto byście też zapoznali się z tą serią, gdyż serial z Myronem Bolitarem będzie dostępny na platformie Netflix! Więc jeśli lubicie czytać pierwowzory to niewiele już Wam czasu zostało😊. 

„Oto jak odbiera się komuś życie. Stoisz przy jego łóżku i patrzysz, jak śpi. Ma mocny sen. Wiesz, że tak jest, bo obserwujesz go od półtora miesiąca. Nie ryzykujesz. Przygotowujesz się. To jest właśnie ten sekretny sos. Nie ma powodu do pośpiechu. Czekanie stanowi dużą część życia. (…) Ponieważ jesteś dobrze przygotowany, wiesz, że przed snem lubi wypić kieliszek koniaku. Nie co wieczór, ale prawie. Gdyby dzisiaj nie wypił, musiałbyś odłożyć to na kiedy indziej. Nie spiesz się. Nie ryzykuj….” – „Pomyśl dwa razy” Harlan Coben. 

Opis Wydawcy: 

Trzy lata temu agent sportowy Myron Bolitar wygłosił mowę podczas ceremonii pogrzebowej swojego klienta, znanego trenera koszykówki Grega Downinga. Myron i Greg byli niegdyś zaciekłymi rywalami, a później nieoczekiwanie zostali partnerami biznesowymi. Dla Myrona ich relacja, jakakolwiek by była, należała już do przeszłości – aż do teraz, gdy dwóch agentów federalnych wchodzi do jego biura, domagając się informacji o miejscu pobytu Grega. Według agentów Greg wciąż żyje – ślady jego DNA znaleziono na miejscu podwójnego zabójstwa, co czyni go głównym podejrzanym.

I to przez DNA uznanego lata temu za zmarłego Grega Downinga znalezionego na miejscu zbrodni w domu Callisterów, gdzie odkryto ciało Cecelii Callister i jej syna, Myron Bolitar zaczyna angażować się w tę sprawę razem z Windsorem Hornem Lockwoodem III każącym na siebie mówić Win, którego wierni czytelnicy Cobena znają z książki „Mów mi Win”. 

Harlan Coben to niezwykle płodny i sypiący pomysłami jak z rękawa Autor. Jak widać jego zasoby się nie kurczą i co rusz wydaje nowe powieści. Powrót do bohatera Myrona Bolitara uważam za udany, tym bardziej, że Myron wspiera się swoim przyjacielem, Winem w rozwiązaniu zagadki, jakim cudem nieżyjący dawny kompan jest aktualnie głównym podejrzanym w sprawie o morderstwo w domu Callisterów. 

Akcja  dzieje się bardzo wartko. Narracja jest zwięzła, szybka. Książka obfituje w dialogi, z licznymi przekomarzankami, co jest cechą charakterystyczną tego bohatera.  Duet Myron i Win idealnie sprawdza się w roli śledczych. Trochę zostali przedstawieni stereotypowo, jest dużo dedukcji i dużo zamieszania, coś jak Sherlock Holmes w wersji Benedicta Cumberbatcha. 

Nie będę Was zanudzać przydługim opisem. To naprawdę dobry thriller, z jeszcze lepszymi głównymi bohaterami, niebanalnymi, intersującymi, ciekawymi w swej kreacji. Gdzieniegdzie momenty z humorem urozmaicały czytanie. Idealna proza dla tych co nie lubią długich opisów, a szanują szybką akcję i kryminalne zagadki. I mimo, że rozwiązanie nie całkiem mnie zaskoczyło to książkę uważam za ciekawą. 

Moja ocena 7/10.

Recenzja powstała we współpracy z  Wydawnictwem Albatros.

„Nóż w sercu. Sprawa chirurga” Ałbena Grabowska

/ Słoneczna Strona Życia / Dodaj komentarz

NÓŻ W SERCU. SPRAWA CHIRURGA

  • Autorka: AŁBENA GRABOWSKA
  • Wydawnictwo: ZWIERCIADŁO
  • Liczba stron: 352
  • Data premiery: 27.11.2024

Jak wspomniałam w zapowiedzi, książki Ałbena Grabowska – pisarka rzuciły mi się w oko niejednokrotnie. Czytałam również o nich pozytywne opinie i również pod ich wpływem chciałam zapoznać się z twórczością autorki. A sięgała ona po różne gatunki. Najczęściej tworzy literaturę piękną, powieści historyczne, ale miała również przygody z fantastyką, powieścią dla młodzieży i kryminałem. Najbardziej znana chyba jest z serii „Stulecie Winnych”, która została zekranizowana. Z piórem Autorki ja osobiście dopiero zapoznałam się dzięki listopadowej premierze kryminału „Nóż w sercu. Sprawa chirurga„, którą otrzymałam od Wydawnictwo Zwierciadło. 

To chyba początek nowej kryminalnej serii. Wdzięczna para śledczych; policjant po przejściach Franciszek Stawicki i młoda, z potencjałem aspirant Maja Kwiatkowska chyba zasłużą na kontynuację😏. Tym bardziej, że o prowadzonych przez nich śledztwie w sprawie morderstwa pchniętego nożem dilera narkotyków czyta się przyjemnie. Sprawa nabiera szczególnego znaczenia ze względu na osobę podejrzanego. Jest nim znany chirurg. Sprawa łączy się także z jego córką, która jak się okazuje ma wiele głęboko skrywanych sekretów.

Sprawa kryminalna jednak nie od razu zdominowała fabułę powieści. Po opisie Wydawcy spodziewałam się innego początku, a tu mile zostałam zaskoczona przez Autorkę rewelacyjnie opisanymi wydarzeniami, które działy się w agro­tu­ry­styce Mi­moza w pierwszym rozdziale powieści zatytułowanym „Wiktor”, którego spotkanie z lekarzem przedstawiającym się „Krzychu” i policjantem lekko mnie zafrapowało. Potem mogło być już tylko lepiej, gdyż do akcji wkroczyła dwójka atrakcyjnych singli – Maja i Franciszek, od której spodziewałam się jeszcze więcej. I mimo, że jest to już sprawdzony schemat w polskich kryminałach (on przystojny, po przejściach, ona atrakcyjna i bystra lub na odwrót) to czas spędzony z powieścią uważam za udany.

To dobry kryminał, a bohaterowie na pewno mają potencjał na kolejne serie. Akcja toczy się bez pośpiechu. Grabowskabuduje napięcie i przybliża odbiorcom sytuacje powiązane ze sprawą z różnych stron, w szerszym kontekście, przez co wątek kryminalny wydaje się jeszcze ciekawszy. W powieści pojawiają się interesujące wątki, które doprowadzają do niespodziewanego finału. Rozdziały dotyczące śledztwa przetykają się z opowieścią zobrazowaną z punktu widzenia podejrzanego przez co narracja wydaje się jeszcze ciekawsza. Książka mi się podobała, a polecam zwłaszcza odbiorcom lubiącym tematy medyczne. Miłej lektury! 

Moja ocena: 7/10

We współpracy z Wydawnictwem Zwierciadło.

„Profesorka” Layne Fargo

/ Słoneczna Strona Życia / Dodaj komentarz

PROFESORKA

  • Autorka: LAYNE FARGO
  • Wydawnictwo: CZWARTA STRONA
  • Liczba stron: 380
  • Data premiery w tym wydaniu: 25.09.2024
  • Data premiery światowej: 13.10.2020

Od książki Layne Fargo pt. „Profesorka”, kompletnie nie wiedziałam czego się spodziewać, gdyż nie poznałam jeszcze twórczości tej autorki. Publikacja od  Czwarta Strona Kryminału to intrygujący thriller rozgrywający się w środowisku akademickim Uniwersytetu Goram. Niby lata akademickie mam już dawno za sobą😏, ale dobry thriller zawsze warto przeczytać👍. 

To opowieść o dwóch kobietach, z dwóch różnych warstw społecznych, z dwóch różnych domów i o różnych doświadczeniach. Każda z nich ma w sobie mrok, który w niejednym momencie zaczyna wychodzić na światło dzienne. Szczególnie Scarlett Clark utalentowana profesorka języka angielskiego, której hobby to zabijanie. Jednak nie przypadkowe. Jej ofiary podlegają szczegółowej selekcji, w której skupia się na typach „bad boyów”. Zemsta nie jest również obca Carly Schiller, która wyswobadzając się  od toksycznego ojca  szuka sposobów na ukaranie napastnika jej przyjaciółki Allison Hadley.  

Trochę zdziwiły mnie motywy podjęte w książce. Z jednej strony ogromny plus dla autorki za osadzenie w rolach mścicielek, morderczyń kobiet i to niebanalnych kobiet. Nie pochodzących z nizin społecznych, z widocznymi deficytami społecznymi czy zaburzeniami, lecz kobiet sukcesu, z potencjałem, atrakcyjnych dla innych. Od kobiecych bohaterek aż się roi w tej pozycji. Wystarczy też wspomnieć o doktor Minie Pierce do której zbliża się Scarlett, by mieć wpływ na toczące się śledztwo, w którym chce odegrać kluczową rolę. Z drugiej mnogość podjętych wątków z perspektywy kobiet trochę zaburza mroczność, wspieranie praw kobiet, które dla autorki są pewnie ważne, a także krzywdy na kobietach. Jest takie powiedzenie, które tu idealnie się sprawdzi; „co za dużo, to niezdrowo”.

Narracja jest prowadzona naprzemiennie z perspektywy Scarlett i Carly, które osobiście przedstawiają swoją perspektywę na podejmowane przez siebie czyny i wydarzenia, w których uczestniczą. Książka może nie jest jakaś wybitna, ale ciekawa. Tym bardziej, że pisana jest z punktu widzenia morderczyni. Ostatecznie jednak autorka zastosowała różne narracje i wiele planów czasowych, które motywują do rozważań na temat istoty ludzkiej, jej motywów, jej pragnień i sadystycznych ciągotek. Trochę jakby Layne Fargo chciała rozliczyć różne czyny kładące się często gęstym cieniem na dalsze życie ofiar, których dotykały. Zdecydowanie lekki, przyjemnie napisany, prostym i zwięzłym językiem thriller amerykański. 

Moja ocena: 7/10

Za możliwość przeczytania książki bardzo dziękuję WYDAWNICTWU CZWARTA STRONA.

„Nie mówię żegnaj” HAN KANG

/ Słoneczna Strona Życia / Dodaj komentarz

NIE MÓWIĘ ŻEGNAJ

  • Autorka: HAN KANG
  • Wydawnictwo: W.A.B.
  • Liczba stron: 384
  • Data premiery : 24.01.2024
  • Data premiery światowej.: 09.09.2021

„Nie mówię żegnaj” to czwarta książka Han Kang, którą zakupiłam, by zapoznać się z jej twórczością i wyrobić sobie własną opinię o utworach nagrodzonej. Poprzednie pozycje to „Biała elegia”, „Nadchodzi chłopiec” i wstrząsająca pod różnymi względami „Wegetarianka”. Wydawcą tegorocznej laureatki literackiej Nagrody Nobla w Polsce jest   Wydawnictwo W.A.B. . Książki są pięknie wydane. Mają niebanalne okładki, papier kremowy o znacznej gramaturze i najlepszą dla krótkowidzów czcionkę. Dla mnie to wydania idealne😁.

I tym razem Han Kang porusza w swej powieści trudne tematy społeczno – polityczne Korei. Tym samym edukując czytelnika w temacie podziału Korei na Północną i Południową, a także na walkę z komunizmem, którą własnym życiem przypłaciło kilka tysięcy jej rodaków. Fabuła fikcyjna oparta jest na relacji dwóch przyjaciółek, których choroba jednej zbliża je na nowo. Borykająca się z osamotnieniem, początkami depresji Kyŏng-ha odwiedza w szpitalu In-sŏn, którą poznała w tym samym roku co ukończyła uniwersytet. Kobiety połączyła wspólna pasja dziennikarska. Razem planowały zrobić ciekawy film. To z osobistej narracji Kyŏng-ha czytający dowiaduje się o losach rodziny In-sŏn, która związana jest z historią ludobójstwa w 1948 roku na wyspie Czedżu, skąd pochodzi jej rodzina. Na prośbę przyjaciółki Kyŏng-ha wyrusza w podróż do rodzinnego Czedżu. Wyrusza w podróż fizyczną i intelektualną. 

To bardzo poważna proza ociekająca krzywdą, niesprawiedliwością i przeogromną tęsknotą za bliskimi, których dane było bohaterom utracić. Jest napisana bardzo relacyjnie, wręcz osobiście. Nie wiem czy w powieści są wątki biograficznie autorki, ale czytając o matce In-sŏn, jej dzieciństwie, jej młodości, jej dojrzałym życiu i ciągłym poszukiwaniu brata miałam nieodparte wrażenie, że czytam historię prawdziwej rodziny. Dużo w tej narracji jest emocji, dużo przemyśleń, dużo rozliczeń choć tylko zasygnalizowanych w treści, nie narzucających. To właśnie cecha charakterystyczna w twórczości Han Kang, by nie dawać czytelnikowi jednoznacznych odpowiedzi. Bardziej tylko sygnalizować problem. 

Kyŏng-ha sprawdziła się w roli narratorki. Jest postacią niejednoznaczną. Dojrzała borykająca się z własnymi deficytami, ograniczeniami, mająca poczucie pustki jednoznacznie z otwartością odkrywa, co rodzina In-sŏn ma jej do powiedzenia do zaoferowania. Nie ukrywam jednak, że Han Kang skomplikowała narrację. Postać Kyŏng-ha w niektórych miejscach przeplata się ściśle z osobą In-sŏn. Trudno mi było stwierdzić czy to sen czy jawa. Czy to objaw obłędu. Taką niejednoznaczność w prozie autorka wręcz uwielbia i jej czytelnicy muszą się z nią liczyć. Podobnie z filmami dokumentalnymi, które tworzyła In-sŏn. Z jednej strony są ciekawym wtrąceniem w opowiadaną historię, z drugiej jednak ją komplikują. Poruszają podobne wątki, co główna myśl oparta na historii jej matki, tym samym utrudniając rozeznanie, o której bohaterce jest teraz mowa. 

Książka składa się z trzech części; „Ptak”, „Noc” i „Ogniki”. Zakończenie jest niejednoznacznie. Jak ktoś z Was czytał to proszę podzielcie się, jak je odebraliście😏. Dwie pierwsze części składają się z sześciu zatytułowanych rozdziałów. Ostatnia część jest jakby epilogiem, kończy podróż i kończy opowiadaną historię. 

Ambitna proza oparta na bardzo trudnym wątku historycznym nieznanym w większości nam polskim czytelnikom. I dlatego uwielbiam książki Han Kang. Ja się po prostu z nich uczę!!! 

Moja ocena: 7/10

Książkę dodrukowało w 2024 WYDAWNICTWO WAB.

„Ucieczka Anny” Mattia Corrente

/ Słoneczna Strona Życia / Dodaj komentarz

UCIECZKA ANNY

  • Autor: MATTIA CORRENTE
  • Wydawnictwo: WYDAWNICTWO UNIWERSYTETU JAGIELLOŃSKIEGO.BO.WIEM
  • Seria: SERIA Z ŻURAWIEM
  • Liczba stron: 240
  • Data premiery : 13.05.2024
  • Data premiery światowej: 1.02.2022

„Seria z żurawiem” wydawana przez markę  Bo.wiem należącą do  Wydawnictwa Uniwersytetu Jagiellońskiego to moje ostatnie prywatne odkrycie😁. I to całkiem niedawne. Wszystko zaczęło się w sierpniu br., gdy zakupiłam dwie książki tego Wydawnictwa i przeczytałam pierwszą z nich „Ona i jej kot”. Potem była rewelacyjna   „Kwiat wiśni i czerwona fasola” i kolejne publikacje wydane w ramach tego cyklu (opinie o wszystkich znajdziecie na moim blogu). Okazało się, że miałam „nosa”😉👍. Dość, że seria jest wydana w przepięknym stylu (rewelacyjne okładki Pani Gosi Flis, skrzydełka po obu stronach, papier o sporej gramaturze nie przelewający się w dłoniach) to jeszcze zawiera niebanalne, ważne, interesujące, głębokie pozycje z gatunku literatury pięknej. Dla mnie osobiście seria jest odkryciem roku. Długo nie pamiętam, kiedy tak zachwycałam się jakimiś publikacjami i to nie jednostkowo, a permanentnie. Mój zachwyt w ogóle nie niknie po kolejnej podarowanej lub osobiście kupionej pozycji. Mimo, że posiadam już trzynaście pozycji z tego asortymentu😊 to wiele jeszcze przede mną. W najbliższym czasie zakupić muszę na stronie: https://wuj.pl/serie-wydawnicze/seria-z-zurawiem książki: „Krótka historia Stowarzyszenia Nieurodziwych Dziewuch” – status aktualnie niedostępny, ale może uda mi się zakupić używaną🤔, „Życie zaczyna się w piątek”, „Budząc lwy”, „Księżniczka Bari” i „Perfekcyjny świat Miwako Sumidy”. 

Jeśli nie macie pomysłu na prezent świąteczny to serdecznie Wam polecam książki z tej serii. Jeśli macie wśród swych bliskich miłośników kotów to koniecznie zakupcie im  „Ona i jej kot”, „Kot, który spadł z nieba” i „A gdyby tak ze świata zniknęły koty”. A dla miłośników innych zwierząt lub niekoniecznie te wspomniane w tytułach z kotami🤪 i pozostałe.

I to nie jest wpis promocyjny😊, a opinia prosto z serca książkoholiczki zachwyconej serią. 

„(…) Chciałem tylko ciebie. Byłem twoim pierwszym mężczyzną i miałem być twoim ostatnim. Tymczasem ty już wtedy zdecydowałaś, że żadna forma miłości nie będzie dla ciebie wystarczająca. Że będziesz się karmić niedostatkami…” – „Ucieczka Anny” Mattia Corrente. 

Osiemdziesięcioletni Severino po trzynastu miesiącach wyjścia jego żony Anny z domu postanawia ją odnaleźć. Schorowany, cierpiący na cukrzycę wyrusza w miejsca ze wspólnej przeszłości. Nie mogąc pogodzić się z odejściem żony, z którą spędził dorosłe życie odwiedza ich domy rodzinne, pierwsze wspólne mieszkanie, a nawet kościół, w którym wzięli ślub, gdy Anna miała osiemnaście lat. Urokliwe zakątki Sycylii przywołują liczne reminiscencje wspólnych chwil, wspólnych lat. Wspomnienia układające się jak puzzle w prawdziwy obraz Anny i tego, że jej odejście było również dla Severina nieuniknione.

„Uświadomiłem sobie późno, Anno, że są ludzie stworzeni do bycia szczęśliwymi i tacy, którzy po prostu nie poddają się szczęściu. Należałaś do tego drugiego gatunku i byłaś najodważniejsza ze wszystkich.” –„Ucieczka Anny” Mattia Corrente. 

„Ucieczka Anny” to debiut sycylijczyka Matti Corrente. Na książkę zwróciłam uwagę ze względu na miejsce, w którym osadzona jest akcja. Tak się złożyło, że w tym roku na Sycylii spędzałam swój krótki letni urlop. W wielu więc fragmentach powieści odczuwałam własnymi emocjami tę historię miejsca, urok, duszną, ciepłą atmosferę. Jakbym tam wróciła. Jakbym te miejsca widziała ponownie oczami mej wyobraźni. 

Sama fabuła jest dość skomplikowana. Nie dotyczy tylko Anny i bynajmniej jednoznacznie nie tłumaczy przyczyn jej odejścia. Źródła podjętego przez Annę po wspólnych latach z mężem czynu czytelnik musi upatrywać w wielu aspektach jej życia, a nawet wczesnego dzieciństwa. Czytając, ze względu na liczne retrospekcje, bawiłam się jakby w detektywkę próbując odgadnąć co skłoniło tytułową bohaterkę to takiego czynu. Do wyjścia z własnego domu bez słowa. Do pozostawienia swego długoletniego, zniedołężnianego męża samego. 

Książka podzielona jest na dwadzieścia sześć rozdziałów. Niektóre fragmenty są bardzo osobiste. Czytając je miałam wrażenie, że Severino pisze listy do swej żony. Listy pełne miłości, w wielu miejscach ogromnego zrozumienia. Przechodząc przez wszystkie trudne wydarzenia z przeszłości stara się ją tłumaczyć, mimo ogromnego bólu, który mu sprawiła odchodząc. Współczesne wydarzenia przeplatane są losami ojca Anny, Giuseppego, Peppe „bo tak wszyscy na niego mówili”, który „pewnego wrześniowego poranka rozpłynął się” dziejącymi się od 19 października 1959 roku do 18 czerwca 1965 roku. Te opisy stanowiące ciekawe fabularne wtrącenia dodatkowo uzasadniają niedosyt i niezgodę Anny na jej późniejsze życie. 

To wielowątkowa opowieść. Nie chcę zanudzać Was moimi dywagacjami na jej temat, ale książka podejmuje wiele wątków; utraconego macierzyństwa, niespełnionej miłości, samotnego macierzyństwa, pokładania nadziei w mężczyznach, słabszej pozycji sycylijskich kobiet, braku głębokiej siostrzanej więzi i dużych różnic pomiędzy bliźniaczkami oraz ogromnej tęsknoty za utraconym ojcem. Mnie jednak najbardziej urzekł bohaterski czyn starszego mężczyzny; Severina, który podążył śladami Anny licząc, że jeszcze ją spotka. I to bynajmniej nie jest historia miłosna😊. 

Pozycja koniecznie do przeczytania dla głębszych rozmyślań nad ludzką egzystencją, nad sensem dostosowywania się do oczekiwań innych. Czytajcie! 

Moja ocena: 8/10

Książka wydana została nakładem Wydawnictwa Uniwersytetu Jagiellońskiego, Bo.wiem.

„Wegetarianka” Han Kang

/ Słoneczna Strona Życia / Dodaj komentarz

WEGETARIANKA

  • Autorka: HAN KANG
  • Wydawnictwo: W.A.B.
  • Liczba stron: 256
  • Data premiery : 10.02.2021
  • Data 1. wyd. pol.: 27.01.2014
  • Data premiery światowej.: 30.10.2007

„Wegetarianka” to kolejna pozycja, z którą zapoznałam się autorstwa Han Kang – tegorocznej laureatki literackiej nagrody Nobla. Poprzednie to: „Biała elegia” i „Nadchodzi chłopiec”. Dodruk  Wydawnictwa W.A.B. pojawił się po otrzymaniu wspomnianego Nobla przez autorkę. Ja z niego się bardzo cieszę, bo dzięki temu mogłam zaopatrzyć się w ciekawą literaturę piękną wydaną w przepięknym stylu. Zachwyca mnie i czcionka, i gramatura stron, i przepiękne okładki. A ta z „Wegetarianki” wyjątkowo mnie zachwyciła. Soczysta zieleń pobija wszystkie inne👏. 

To opowieść o tytułowej wegetariance. Młodej Yŏng-hye, która przez pewien sen postanawia nie jeść mięsa. Stosunek najbliższych do jej decyzji oraz do niej sportretowany jest z punktu widzenia jej męża, jej szwagra i jej siostry. Nikt nie akceptuje jej decyzji. Wszyscy zastanawiają się, co jest jej przyczyną. Sam wegetarianizm nikogo nie przekonuje. Wszystkie narracje są pierwszoosobowe, relacyjne. To dzięki nim poznajemy, co tak naprawdę wydarzyło się z Yŏng-hye – wegetarianką. Niektóre fragmenty dotyczą Yŏng-hye, jej osobistych przemyśleń, wspomnień. Fragmenty stanowiące niekiedy uzupełnienie, doprecyzowanie jej postaci, a niekiedy kontekst społeczny. 

Jestem fanką Han Kang. To prawda. Dotychczas przeczytane przeze mnie książki dotknęły mnie do głębi. Każda z trzech pozycji, z którymi się już zapoznałam podejmuje trudny temat (śmierć dziecka i życie w cieniu tej tragedii kolejnego potomka, zamieszek domowych przeciwko koreańskiej dyktaturze, w których zginęło kilkaset osób, czy popadanie w obłęd i anoreksja). Mimo, że wątki się nie powtarzają ogrom emocji, które autorka jest w stanie we mnie wzbudzić ciągle mnie zaskakuje. Nie jestem literaturoznawcą ani specjalistą od stylistyki. Bez wątpienia jednak w prozie Han Kang urzeka mnie płynność narracji, brak przydługich opisów, kwintesencja tekstu i jego prostolinijność, która ma w sobie jednak dużo artyzmu widocznego w każdej z trzech części powieści, której narratorem jest ktoś inny. 

W części „Wegetarianka” zadziwiła mnie postać męża, niezwykle pragmatycznego, praktycznie od samego początku. Najpierw nie rozumiałam, dlaczego Yŏng-hye wyszła za niego za mąż, co zmieniło się po przeczytaniu kolejnych stron🙄. We fragmencie „Plamka mongolska” zachwycił mnie sposób przedstawienia ogromnego pragnienia. Yŏng-hye jako obiekt męskich fantazji okazała się niejednoznaczna. Sposób przedstawienia, pomysł z twórczością, z kwiatami w sposób bardzo wytworny opisał podstawowe pragnienia ludzkie. To ogromna wartość literatury pięknej, że w taki sposób potrafi opisywać namiętność fizyczną. Punkt widzenia siostry tytułowej bohaterki opisany w „Fotosynteza” najmniej do mnie przemówił. Kompletnie nie potrafiłam się utożsamić z jej emocjami, uczuciami, sposobie przedstawienia jej stosunku do Yŏng-hye. Jest to zdecydowanie najsłabsza część z wszystkich trzech. 

Ogromnie Wam polecam tę pozycję. Jako propagatorka literatury pięknej zmuszającej do myślenia, pokazująca świat w szerszym kontekście zachęcam byście popatrzyli na „Wegetariankę” choćby ze względu na udane studium popadania w obłęd i przejmujący obraz choroby anorektycznej, która często rozpoczyna się niewinnie, a tak naprawdę korzenie ma nierzadko w czasach dzieciństwa z dominującą matką czy przemocowym ojcem w rolach głównych. Dla mnie wyjątkowe doświadczenie. 

„(…) Ojciec oznajmił, że nie będzie go wieszał na drzewie, aby przypalać go ogniem i tłuc kijem. Słyszał gdzieś, że o wiele bardziej delikatne jest mięso psa, który zabiega się na śmierć. Przekręca więc kluczyć w stacyjce i rusza motorem przed siebie…” –„Wegetarianka” Han Kang. 

….

Moja ocena: 8/10

Książkę dodrukowało w 2024 WYDAWNICTWO WAB.

„Glennkill. Sprawiedliwość owiec” Leonie Swann

/ Słoneczna Strona Życia / Dodaj komentarz

GLENNKILL. SPRAWIEDLIWOŚĆ OWIEC

  • Autorka: LEONIE SWANN
  • Wydawnictwo: GRUPA WYDAWNICZA RELACJA
  • Cykl: SPRAWIEDLIWOŚĆ OWIEC (tom 1)
  • Liczba stron: 384 
  • Data premiery:13.11.2024
  • Data 1. wyd. pol.:  1.07. 2006
  • Data premiery światowej: 1.08.2005

„Glennkill. Sprawiedliwość owiec” Leonie Swann dostałam lata temu od mojej przyjaciółki na urodziny. Tak spodobała mi się ta publikacja, że wypożyczałam ją różnym czytającym nagminnie, do momentu, gdy któryś z nich mi ni jej nie oddał🙄. Wiedząc o wznowieniu poprosiłam Wydawnictwo Relacja o sprezentowanie mi jednej sztuki😁. Dość dobrze pamiętam, że książka ogromnie mi się podobała i w sposobie ujęcia tematu, i w sposobie narracji. Grupa Wydawnicza Relacja sprawiła mi ogromną radość obdarowując mnie niespodzianie wznowionym nakładem tej pozycji, która po raz pierwszy na polskim rynku znalazła się 1 lipca 2006 roku. Czytaliście już tę premierę z 13 listopada br.? Jeśli nie, to szczerze do tego zachęcam. 

Stado tytułowych owiec znajduje swego pasterza, Georga Glenna „przy ścieżce ze szpadlem w brzuchu”, do tego ze śladem kopyta owczego na piersi. Ustaliwszy, że Georgowi należy się sprawiedliwość zaczynają poszukiwać sprawcy zbrodni poczynionej na swym dobrodzieju, który obiecał im podróż do Europy. A one „(…) też chciałyby zwiedzić Europę, bo wyobrażały sobie, że jest to olbrzymia łąka pełna jabłonek.”  Tym samym odkrywają liczne animozje, stare blizny czy przestępstwa, które trawią mieszkańców Glennkill. „(…) Ta wieś jest jak przegniłe jabłko. (…) Psuje się od środka. Tak jak jabłko”. Czy uda im się wytypować mordercę? 

Choć do wznowienia książki przyczynił się zapewne pomysł jej ekranizacji (według Lubimy Czytać: „film w gwiazdorskiej obsadzie, w którym wystąpią między innymi Hugh Jackman, Emma Thompson i Nicholas Brown. Reżyserii podejmie się twórca „Minionków” Kyle Balda, a za scenariusz odpowiada Craig Mazin („The Last of Us”) to miło było sięgnąć po tę pozycję po latach. Okazało się, że mimo, iż powieść nie czytałam z takim ogromnym entuzjazmem jak lata temu czas poświęcony książce uważam, za dobrze wykorzystany. 

Tym bardziej, że owce mają sporo do zaoferowania w zakresie swych zwyczajów, preferencji kulinarnych, lęków, postrzegania świata i sposobu myślenia. Owcza narracja nie do podrobienia😁.

„(…) W końcu uzgodnili, że dobry pasterz to taki, który nigdy nie przycina jagnięciu ogonka, nie ma pasterskiego psa, daje owcom dużego dobrego jedzenia (…) i nosi wyłącznie ubrania z produktów własnego stada, jak choćby jednoczęściowe kabotki z przędzy, w których wyglądałby naprawdę ładnie, bo prawie jak owca. Naturalnie wiedziały, że istoty tak doskonałej nie ma na całym świecie….” – „Glennkill. Sprawiedliwość owiec” Leonie Swann. 

Czy chociażby: 

„(…) Ludzie nie mają duszy. Nie ma duszy, nie ma i ducha. To proste. (…) 
– Każde jagnię wie, że dusza mieszka w zmyśle węchu. A ludzie nie mają dobrych nosów…” –„Glennkill. Sprawiedliwość owiec” Leonie Swann.

Mam swoje ulubione fragmenty. Niezwykle rozśmieszyła mnie scena z konfesjonałem (strona 259). Otello w konfesjonale bezcenny😁. Generalnie pomysł widzianych w różnym niespotykanym miejscu owiec, a w szczególności czarnego barana okazał się bardzo dobry. Faktycznie w ciemności mógł on uchodzić za całkiem kogoś innego, kogo mogłyby się bać mające coś na sumieniu dusze😉. Wśród postaci ludzkich nie ma swego ulubieńca. Leonie Swann zadbała, by nikt nie wysunął się na pierwszy plan. Stwierdzam więc, że głównego bohatera na dwóch nogach nie ma. Czy rzeźnik Ham, czy pasterz Gabriel, czy młoda Rebeka, czy inspektor Holmes, czy świętoszka Beth, czy sam „Bóg” i inni pojawiają się w książce wyłącznie jako dodatki, jako ciekawostki, które stają się dla owiec przedmiotem badań, podsłuchów, obserwacji itd. Zresztą wśród owiec też nie ma jednego głównego bohatera. Na początku myślałam, że będzie nią Panna Maple, osobowościowo wzorowana na mej ulubienicy z serii Agathy Christie – Pannie Marple. Obie posiadające wnikliwe spojrzenie, obie zasłuchane w swe myśli, intuicję, obie kontemplujące własne obserwacje. Później miałam wrażenie, że czarny baran Otello odegra ważną rolę. Trzecim z kolei typem był Melmoth Wędrowiec, który również nie okazał się dominującym charakterem. I tak mogłabym moje omyłki jeszcze więcej mnożyć. Leonie Swann poszła całkowicie w innym kierunku. Skupiła się na zbiorowym głównym bohaterze, którym jest stado owiec. Zresztą bardzo miło zaprezentowała jego członków na samym początku w części „Dramatis oves w kolejności pojawiania się”. Ja już przy czytaniu tego fragmentu zaczęłam przypominać sobie co nieco😏.

Książka składa się z dwudziestu czterech zatytułowanych rozdziałów. Narracja jest trzecioosobowa. Język prosty, zwięzły. Fabuła oparta na poszukiwaniu sprawcy śmierci Georga i na perypetiach owczo – ludzkich, owczo-owczy i ludzko-ludzkich. Bardzo brakowało mi rozwiniętego motywu Zimowego jagnięcia, który idealnie wpasowałby się w trend powieści. Ze zdziwieniem czytałam o tragicznej historii Otella, której autorka poświęciła trochę miejsca. Kompletnie zapomniałam o tym wątku zapamiętując tylko emocje, które towarzyszyły mi przy czytaniu po raz pierwszy tj.; rozbawienie, niedowierzenie, zachwyt, uczucie skrajnej nowości i niepodrobienia. Warto więc sięgać do pozycji czytanych lata temu. Okazuje się, że przyjemność z czytania nadal jest, a wiele wątków widzianych jest z całkiem innej strony. 

Dziękuję Wydawnictwo Relacja za relaks spędzony z książką. Apetyt rośnie. Nie mogę się doczekać, by przypomnieć sobie, co działo się potem w drugiej części zatytułowanej „Triumf owiec”. 

Moja ocena: 8/10

We współpracy z Grupą Wydawniczą Relacja. 

„Kōmisorz Hanusik i Zakōn Ôstatnigo Karminadla” Marcin Melon

/ Słoneczna Strona Życia / Dodaj komentarz

KŌMISORZ HANUSIK I ZAKŌN ÔSTATNIGO KARMINADLA

  • Autor: MARCIN MELON
  • Wydawnictwo: SILESIA PROGRESS
  • Cykl: KŌMISORZ HANUSIK (TOM 5)
  • Seria: SERIA ZE ZICHERKŌM
  • Liczba stron: 184
  • Data premiery: 26.06.2024

„Kōmisorz Hanusik i Zakōn Ôstatnigo Karminadla” autorstwa @Marcin Melon-autor to piąty tom cyklu ze śląskim śledczym, pięćdziesięcioletnim Kōmisorzem Achimem Hanusikiem, a dla mnie to osobiste wyzwanie. Musicie wiedzieć, że seria wydawana jest w gwarze śląskiej lub jak kto woli etnolekcie śląskim przez @Silesia Progress – śląskie wydawnictwo. Nie czytałam poprzednich części. Czwarta wydana została w 2017 roku. Z zaskoczeniem przyjęłam informację o kontynuacji. Po tylu latach myślałam, że Autor do Hanusika już nie powróci😁.  Wracając do Marcina Melona to oprócz Hanusika znam jego twórczość tylko z desek Teatru dla dorosłych w Bieruniu, a będąc bardziej konkretną ze sztuki jego scenariusza z roku 2019 „Chop od mojij baby” oraz sztuk: „Komisarz Hanusik” i  „Po ćmoku w Bieruniu”. Widząc Autora po raz pierwszy byłam zaskoczona, że jest tak młody, jakby piszący po śląsku mężczyzna musiał już być w słusznym wieku😏.

Nikt nie wprowadzi Was lepiej do fabuły jak opis Wydawcy😉. Z przyjemnością cytuję więc. 

„We Londynie ftoś morduje uwożano ślōnsko gyszefciorka, abo, jak to niykere godajōm, biznesbaba. Policaje hned prziłażōm ku tymu, co ftoś morduje Ślōnzokōw, kere niy żyjōm zgodnie ze tradycyjnymi ślōnskimi zwykami. Kōmisorz Hanusik i jego kamraty muszōm zadać sie pytanie: czy ślōnske tradycyje sōm wert tego, coby skuli nich mordować ludziōw? Do tego mōmy nowego policaja, kery przikludziōł sie sam ze Dalekigo Wschodu (nale takigo richtiś dalekigo, a niy ino ze Sosnowca), no i piyrszo ślōnsko sekta, kero mo swoje relikwie: karminadla zachachmynconego ze planu filmowego Kazimierza Kutza i ôgon ôd Łyska z Pokładu Idy.” 

Noooo…. Każdemu Ślązakowi z pochodzenia, niepochodzenia, z urodzenia polecam serię 😁. Czytanie po śląsku jest kompletnie innym przeżyciem niż słuchanie czy mówienie po śląsku. Tym bardziej, że jest to seria komedii kryminalnej, a niektóre sceny ubawiły mnie naprawdę. Bardzo podobał mi się pomysł ze  piyrszom ślōnską sektą, sceny z Zakonem zostały zaprezentowane całkiem zabawnie. Wątki z dziećmi (bajtelkradziokiem i pitomym bajtlem) dość stereotypowy też był udany. Generalnie Melon oparł historię na stereotypach i związanych ze Ślōnzokami, i z Gorolami. Takie ujęcie śląskiej mentalności świetnie sprawdziło się w gagach sytuacyjnych i przezabawnych dialogach. Kilka wątków kryminalnych (początkowe zabójstwo w londyńskim metrze strąconej na tory śląskiej bizneswoman, rozwija się w serię zabójstw na Śląsku i w uprowadzenie chłopca), z pozoru niepowiązanych ze sobą spajają fabułę zamkniętą naprawdę w króciutką książeczkę i to w dość sprytny sposób. Możliwe, że odpoczynek od Kōmisorza Hanusika dla serii wyszedł Autorowi na dobre. Nabrał dystansu do tej postaci. Miał czas na rozmnożenie pomysłów na kryminalną fabułę i ujęcie tematu z perspektywy bohaterów, niekoniecznie tylko ze Śląska. 

Co ważne nie zniechęcajcie się, jeśli nie znacie dość dobrze śląskiego. Sama nie używam go od wielu lat ze względu na zmianę miejsca mego zamieszkania i niejednokrotnie musiałam wspomagać się internetowym słownikiem. Warto byście pamiętali, że trzeci tom cyklu pt „Kōmisorz Hanusik i Sznupok” jest napisany i po śląsku (lewe strony książki) i po polsku (prawe strony książki), więc mogą go czytać czytelnicy spoza Śląska.

Książka ma wiele zalet. Niezwykle doceniłam:
– niekonwencjonalny humor, który jest ogromnym atutem tej książki. Podoba mi się ten sposób na odzwierciedlenie problemu zatracania śląskiej tradycji. Ujęty w przystępny sposób zmusza i tak do myślenia, 
– tempo narracji, które nie jest jednostajne. Chwilami napięcie rośnie, momentami spada.
– historia miejsca. Uwielbiałam zwiedzanie Katowic z perspektywy Melona i jego bohaterów. 
– konstrukcja i sama osoba sprawcy, która mnie ogromnie zaskoczyła. Ja nie miałam szans właściwie wytypować. 

Jeśli szukacie niecodziennego prezentu dla swej śląskiej rodziny czy przyjaciół lubiących dowcipne kryminały to seria z Achimem Hanusikiem jest dla Was idealnym rozwiązaniem. Ja szczerze polecam! Wyzwanie uważam za wykonane👍. I cieszę się na wznowienie poprzednich części, co Wydawca zapowiedział na styczeń 2025 roku. 

Moja ocena: 9/10

Książka wydana została przez Wydawnictwo Silesia Progress.

„Nadchodzi chłopiec” Han Kang

/ Słoneczna Strona Życia / 1 Komentarz

NADCHODZI CHŁOPIEC

  • Autorka: HAN KANG
  • Wydawnictwo: W.A.B.
  • Liczba stron: 256
  • Data premiery : 30.09.2020 
  • Data premiery światowej.: 19.05. 2014

„Nadchodzi chłopiec” to druga publikacja tegorocznej laureatki Literackiej Nagrody Nobla; południowokoreańskiej pisarki Han Kang. Poprzednia „Biała elegia” bardzo mi się podobała. Okazała się autobiograficzną podróżą Kang nie tylko w smutną przeszłość jej rodziny, ale także do Warszawy😏. „Nadchodzi chłopiec” również powstał (choć dwa lata wcześniej) na kanwie osobistych doświadczeń autorki. Historii o chłopcu zabitym w trakcie powstania przeciwko rządom wojskowej dyktatury generała Chŏn To-hwana, następcy dyktatorskiego prezydenta o nieograniczonej władzy Pak Chŏng-hui.  Zamieszki trwały między 18 a 27 maja 1980 roku w południowokoreańskim mieście Gwangju w prowincji Chŏlla Południowej. Chłopcu mieszkającym w byłym rodzinnym domu autorki, z którego wyprowadzili się wiele lat wcześniej.

To historia o piętnastoletnim chłopcu; Tong-ho, który poszukując swego zaginionego kolegi Chŏng-dae mieszkającego w domu jego rodziców ze starszą siostrą na stancji znalazł się w sali gimnastycznej pełnej osiemdziesięciu trzech zmarłych. A później, który stracił życie odmawiając swej matce powrotu do domu. I to jest pierwsza historia opisana w rozdziale „Młody ptak”. To też historia samego ranionego w bok Chŏng-dae, którego szukał Tong-ho, a raczej jego duszy orbitującej wśród niewinnie zabitych przez reżim. Jego perspektywę Han Kang ukazała w rozdziale drugim; „Czarne tchnienie”. I to jest druga historia. W trzeciej części „Siedem policzków” poznałam opowieść o redaktorce Un-suk, którą  Tong-ho spotkał w trakcie pracy w hali Sangmugwan, gdy zajmowała się zmarłymi. A raczej to historia otrzymanych uderzeń w policzek, których doświadczyła w trakcie brutalnego przesłuchania. To też narracja o skazanym na dziewięć lat więzienia i torturowym w „Krwią i żelazem”. A raczej historia jego współosadzonego Kim Chin-su i historia tych, którzy nie poradzili sobie z traumą po wyjściu z więzienia lub warunkami w nim panującymi. Ocaleni, nieocaleni. I to jest czwarta opowieść. To również tragedia o kobiecie, która jako młoda robotnica chciała walczyć o prawa wyzyskiwanych wespół z Kim Sŏng-hui. W „Źrenicy nocy” dowiaduję się, że jej też się nie udało wywalczyć i zawalczyć o lepsze przyszłe dni. I to jest piąta opowieść. To opowieść matki w żałobie, która nie namówiła swego piętnastoletniego syna, by w trakcie zamieszek wrócił do domu. To też tragiczna historia jej dwóch starszych synów obwiniających się za śmierć najmłodszego. W „Tam, gdzie kwitną kwiaty” to historia o matce Tong-ho. I jej przeżycia są fabułą szóstej opowieści. 

Sześć historii, które spaja osoba młodego chłopca; Tong-ho pojawiającego się w nich jako postać literacka, jako wspomnienie czy jako symbol. Na samym końcu w epilogu zatytułowanym „Ogniki płonące w ogniu” autorka tłumaczy skąd pomysł na powieść i jakie  było źródło jej powstania. 

Kang w poetycki sposób zaprezentowała tragedię powstania, które miało na celu obalenie dyktatury, będąc próbą przywrócenia demokracji, a skończyło się śmiercią nawet dwóch tysięcy osób. Nigdy nie potwierdzono oficjalnie ilości ofiar. Narrację prowadzi wielowymiarowo, w różny sposób. Do swych postaci w wielu miejscach zwraca się osobiście, typu; „W porównaniu z nimi twoja praca była nadal prosta…” , „(…) Stłaczałeś trumny w pośpiechu…” Jakby pisała do nich list. W rozdziale drugim Kang zastosowała narrację pierwszoosobową, która jest idealna dla osobistej relacji zabitego, podobnie jak w relacji matki Tong-ho. 

Han Kang nie oszczędza czytelnika kreśląc realne opisy, prawdziwe sceny, które się zdarzyły, które się mogły wydarzyć. Niektóre są bardzo wstrząsające. To powieść retrospekcyjna. Ukazująca wydarzenia, o których świat już dawno zapomniał. Przywołująca je wspomnieniom, ucząca prawdziwej historii w bardzo literacki sposób. 

„(…) Dopóki nie poczułem, że tryskająca z mojego boku krew zalewa ciepłem moje barki i kark. Wciąż jeszcze wtedy byłeś ze mną.”  -„Nadchodzi chłopiec” Han Kang.

„(,…) Nie da się powrócić do wcześniejszych czasów. Do świata sprzed tortur, sprzed masakry.” -„Nadchodzi chłopiec” Han Kang.

Motyw ze strony 232: „Nie umieraj. Błagam, nie umieraj” powrócił w „Białej elegii”, gdzie z posłowia dowiedziałam się, iż do „Nadchodzi chłopiec” autorka zapożyczyła go z relacji jej matki, która opisywała jak zachowywała się, gdy umarło jej pierwsze dziecko. Wiedząc o tym czytaną na tej stronie treść odebrałam bardzo emocjonalnie. 

Wszystkich bohaterów opisywane zdarzenia zmieniły. W różny sposób. To również zostało uwypuklone w opowiedzianych historiach. Nikt nie chciał być bohaterem. Wielu niewinnych zostało skazanych. Wielu z nich wydawało się, że tak należy postąpić, nawet jeśli do końca nie rozumieli tego co się dzieje i z jakiego powodu to powstanie ma miejsce, jak piętnastoletni Tong-ho, który nie zdążając dorosnąć dojrzał w jednej chwili. 

„Nie czułem się już wcale jak piętnastolatek. Nawet trzydzieści pięć czy czterdzieści pięć lat zdawało się niedojrzałym szczenięcym wiekiem. Nie zdziwiłbym się, gdyby się okazało, że mam sześćdziesiąt pięć albo siedemdziesiąt pięć lat.” -„Nadchodzi chłopiec” Han Kang.

Silne książka „Nadchodzi chłopiec” wzbudziła we mnie emocji. Przeogromne. Bynajmniej nie jest to powieść historyczna, do których przyzwyczaili mnie rodzimi autorzy. To głęboka analiza zachowań patriotycznych w czasach dyktatury. Głębokie stadium ludzkich zachowań, różnych zachowań. Dla mnie prawie arcydzieło, choć literaturoznawcą nie jestem. 

Bardzo mi się podoba styl autorki. Mogę to już śmiało napisać po drugiej przeczytanej jej autorstwa powieści. Wydanie mnie zachwyca w równym stopniu. Twarda oprawa z wyżłobionymi literami na okładce. Papier Ecco Book Cream o znacznej gramaturze i ta większa czcionka, która umila czytanie, gdyż oczy nie muszą się zbytnio wysilać. Zatytułowane rozdziały i odseparowywane części podejmujące różne wątki. Tak jakby oprócz opisanego chaosu wszędzie wokół i obok tego istniał z góry ustalony, i konsekwentnie utrzymywany porządek. 

Przeczytajcie proszę „Nadchodzi chłopiec” i dajcie znać jakie ta książka wzbudziła w Was emocje. 

Moja ocena: 9/10

Książkę dodrukowało w 2024 WYDAWNICTWO WAB.

„O zmierzchu” Hwang Sok-Yong

/ Słoneczna Strona Życia / Dodaj komentarz

O ZMIERZCHU

  • Autor: HWANG SOK-YONG
  • Wydawnictwo: WYDAWNICTWO UNIWERSYTETU JAGIELLOŃSKIEGO.BO.WIEM
  • Seria: SERIA Z ŻURAWIEM
  • Liczba stron: 208
  • Data premiery :20.09.2022
  • Data premiery światowej: 3.11.2015

Hwang Sok-Yong to południowokoreański autor, który jakieś jeszcze dwa lata temu był typowany do literackiej nagrody Nobla. Typowanie się jednak nie udało. W tym roku, jak wspomniałam na mym blogu, nagroda trafiła do jego koreańskiej koleżanki po piórze Han Kang (recenzja jej książki na klik). Autor jest też twórcą książki „Księżniczka Bari”, aż dziw, że nie mam jej jeszcze na swojej półce😁. Książki Hwang Sok-Yonga w ramach „Serii z żurawiem” wydaje wydawnictwo  Bo.wiem należące do  Wydawnictwa Uniwersytetu Jagiellońskiego. Powieść „O zmierzchu” dotyka kwestii egzystencjalnych, relacji pomiędzy ludźmi, której bohaterowie spotykają na różnych etapach swego życia. Po opisie Wydawcy wiedziałam, że fabuła jest idealna dla mnie👍. 

„Ludzka pamięć ma to do siebie, że współdzielone z innymi doświadczenia pod wpływem upływającego czasu mogą zostać całkowicie zapomniane lub – w zależności od towarzyszących im wówczas emocji – zniekształcone i zapisać się w naszych umysłach jako zupełnie inne historie…” – „O zmierzchu” Hwang Sok-Yong. 

I trochę o tym jest historia opisana w powieści zatytułowanej „O zmierzchu”. W dwóch naprzemiennych narracjach czytelnik śledzi losy Park Min-u – znanego architekta oraz dwudziestoośmioletniej Jeong U-hui, których los zetknął tylko na chwilę. Każdy z nich odczuwa pewną stratę. Ona za swym przyjacielem nazywanym Czarną Koszulką, Kim Min-u. On czuje się samotny w swym życiu. Córka z żoną mieszka w Stanach Zjednoczonych, a ostatnie doświadczenia spowodowały wrócenie do wydarzeń sprzed kilkudziesięciu lat, gdy Park Min-u mieszkał w ubogiej dzielnicy i jako jeden z wielu jej młodych mieszkańców kochał się w ukryciu z Sun-y. 

Bardzo podobała mi się ta publikacja. Wspaniale Hwang Sok-Yong opisał losy dwójki młodych ludzi, którzy rozstali się ze sobą dawno temu. Z ogromnym wyczuciem ukazał życie  Sun-y, która z jedynej córki właściciela miejscowego sklepu z makaronami stała się samotną matką, której trudno było wiązać koniec z przysłowiowym drugim końcem. Tak naprawdę akcja toczy się w dwóch odrębnych rodzinach. Dobrze też zobrazowano biedę w dzielnicy Seulskiej, pracę pucybutów czy walki mini gangów. 

Wydanie jest jak zwykle wyśmienite. Okładka ze skrzydełkami zaprojektowana przez Małgorzatę Flis idealnie pokazuje temat, który został podjęty w powieści. Na tylnym skrzydle znajduje się krótka notka biograficzna o autorze. Jego życie jest bardzo ciekawe i to znajduje odzwierciedlenie pewnie w jego utworach. Aresztowany w latach sześćdziesiątych ubiegłego wieku za działalność polityczną. Podczas wojny w Wietnamie walczył po stronie Amerykanów. Temat wojny domowej, okupacji Japońskiej również podjęty został w tej powieści. Do tego kremowe strony o znacznej gramaturze. I przypisy od Tłumaczki, które ukazują mi Koreę Południową w bardziej dogłębny sposób. Między innymi dowiedziałam się z przypisu na stronie 35, że „(…) Koreańczycy, mówiąc o swoim wieku, zawsze dodają rok, wliczając w czas życia okres płodowy. W związku z tym dziecko zaraz po urodzeniu ma de facto według Koreańczyków rok.” 😊. I to tylko jedna z niewielu ciekawostek z przypisów, które mnie zadziwiły. Redakcja wykazała się ogromnym zaangażowaniem troszcząc się i o komfort czytania (strony), i o estetykę wydania (rewelacyjna okładka), i o wiedzę, którą czytelnicy dzięki tłumaczeniom w przypisach mogą czytając beletrystykę wzbogacać. 

„O zmierzchu” autorstwa Hwang Sok-Yong w mojej opinii jest bardzo dobrą książką. Wzbogacającą wiedzę i uwrażliwiającą czytelnika na przeszłość i doświadczenia poprzedniego pokolenia, a także na tożsamość współcześnie młodych ludzi, którzy często nie są w stanie zaspokoić swoich podstawowych potrzeb. To jest powieść bardzo refleksyjna i z perspektywy męskiego bohatera, i z perspektywy opisywanej młodej kobiety. Zdecydowanie powieść idealna dla czytelnika szukającego głębszych wrażeń bez względu na płeć. Mi bardzo się podobała i cieszę się niezmiernie, że mam ją na swej bibliotecznej półce. Czytajcie !!! 

Moja ocena: 8/10

Książkę wydało Wydawnictwo Bo.wiem.