#opowiadania

„Niegrzeczna miłość” antologia opowiadań

/ Słoneczna Strona Życia / 3 Komentarze

NIEGRZECZNA MIŁOŚĆ

  • Autor:VI KEELAND i PENELOPE WARD, NANA BEKHER, ANNA BELLON, AGATA CZYKIERDA-GRABOWSKA, MICHAŁ GOŁKOWSKI, GABRIELA L. ORIONE, MONIKA SKABARA, ALICJA SKIRGAJŁŁO, LUDKA SKRZYDLEWSKA, RIVA SCOTT
  • Wydawnictwo:KOBIECE
  • Liczba stron:407
  • Data premiery:10.02.2021r.
  • Moja ocena:7/10

Niejednokrotnie pisałam, że opowiadania nie są moją ulubioną formą twórczości literackiej. Czasem jednak z różnych powodów skuszę się na taką pozycję. „Niegrzeczna miłość” zaintrygowała mnie wydaniem i piękną okładką, a także możliwością sięgnięcia dla relaksu po krótkie formy dotyczące miłości i romansu.

Pozycja ta to zbiór dziesięciu gorących opowiadań o miłości, w tym znajduje się opowiadanie duetu znanych amerykańskich autorek romansów Vi Keeland i Penelope Ward. Jeśli chodzi o polskich autorów, których opowiadania można znaleźć w tej antologii to jest to przede wszystkim opowiadanie mojej ulubionej Agaty Czykierdy-Grabowskiej, jak również innych znanych autorek romansów, takich jak Anna Bellon, Gabriela L. Orione, Monika Skabara, Alicja Skirgałło. Są też opowiadania autorów, z którymi wcześniej nie miałam do czynienia, takich jak Nana Beckher, Michał Gołkowski, Riva Scott.

Przedstawione w książce opowiadania naturalnie różnią się stylem i tematyką, łączy jej jednak głęboka namiętność, choć oczywiście sposób i umiejętności jej ukazania u poszczególnych autorów jest różna. Jedni robią to w sposób bardziej przekonywający, drudzy mniej, ale to już sprawa osobistych preferencji. Mi najbardziej podobały się chyba opowiadania Ludki Skrzydlewskiej, Rivy Scott i Moniki Skabary. Bardzo ciekawe i oryginalne jest opowiadania Agaty Czykierdy-Grabowskiej „Duch minionych walentynek” nawiązujące do „Opowieści wigilijnej”.

 Całość czyta się przyjemnie i lekko. Zawarte w niej opowiadania są romantyczne, gorące, ale też potrafią zaskoczyć i rozbawić. Antologia ta została wydana w okolicy Walentynek, ma więc być świętem miłości, sposobem na zanurzenie się w świat romantyzmu, namiętności o gorących uczuć. Jest świetną receptą na oderwanie się od codzienności i pobujanie w obłokach;)

Za możliwość przeczytania książki dziękuję WYDAWNICTWU KOBIECE.

„Awers” antologia opowiadań kryminalnych

/ Słoneczna Strona Życia / 1 Komentarz

AWERS

  • Autor:ADRIAN BEDNAREK, RYSZARD ĆWIRLEJ, HANNA GREŃ I INNI
  • Wydawnictwo:CZWARTA STRONA
  • Liczba stron: 431
  • Data premiery:14.10.2020r.
  • Moja ocena: 7/10

 „Kłamstwem można zajść bardzo daleko, trzeba tylko pamiętać, że nie da się już wrócić.”

                                                Izabela Janiszewska – „Cała prawda o kłamstwie”

„Awers” to antologia opowiadań 12 czołowych polskich pisarzy kryminałów. Wiem, wiem już pisałam, że opowiadania nie są moją ulubioną formą literacką… ale cóż poradzę, jeśli w jednej książce publikuje tylu wspaniałych autorów, w których książki zaczytuję się po nocach. W publikacji znajdziemy autorów znanych z poprzedniej części antologii – „Rewersu”: Martę Guzowską, Ryszarda Ćwirleja i Roberta Małeckiego oraz debiutujących Martę Matyszczak twórczynię serii Kryminału pod psem, Izabelę Janiszewską („Wrzask”, „Histeria”), Małgorzatę Rogalę, której serię z Agatą Górską‍ i Sławkiem Tomczykiem‍ przeczytałam całą i wielu innych.

Otwarcie antologii jest mocne. Czytając „Nieznajomą” autorstwa Adriana Bednarka zastanawiałam się co będzie dalej. Dalej….a dalej było raz lepiej, raz gorzej. Jak w życiu.  Przyznaję, każdy autor ma inny styl. Każdy autor lepiej lub gorzej radzi sobie z tą formą. Opowieści różnią się więc klimatem, umiejscowieniem, tempem narracji, bohaterami, a co najważniejsze wątkami kryminalnymi. Miłym zaskoczeniem były przygody znanych już bohaterów. Nie spodziewałam się Agaty i Tomka w odsłonie z „Usługi” Rogali, ani aspirantki sztabowej Skalskiej z Grossem do pary w „Cierniach” Małeckiego.  Czytałam o ich przygodach z przyjemnością. Jednym z najlepszych tekstów „Awersu” jest historia utkana przez Martę Matyszczak. „Telefon z zaświatów” to proza całkowicie na poważnie. Jej dotychczasowego znanego mi stylu z serii Kryminału pod psem w tym opowiadaniu nie znajdziemy. Mimo, że autorka i właścicielka Gucia, a teraz Gacka, potrafi splatać ze sobą inteligentny humor ze zbrodnią w scenerii Śląska, w „Telefonie z zaświatów” udowadnia, że skrywane tajemnice nigdy nie śpią i mogą wyjść na światło dzienne w najmniej oczekiwanym momencie.

Przemysław Żarski mnie zaskoczył. W „Desperacji” opisał historię ojca, któremu ktoś na stacji benzynowej ukradł samochód, w którym spało jego ośmiomiesięczne dziecko…Dziecko, zostawione tylko na chwilkę. Opowiadanie trochę jak przestroga, trochę jak pokręcona historia, jak to u Żarskiego. Opowiadanie dotyka tematu przeznaczenia i moralności, poczucia sprawiedliwości oraz działania zgodnie z własnym sumieniem. Żarski, podobnie jak w cyklu o Robercie Krefcie, skłania nas do refleksji, że trudno zabliźniają się niektóre rany, a wiele z nich pozostawia głębokie blizny na całe życie.

 „Niebiański dom” Ryszarda Ćwirleja to historia z dreszczykiem oparta na sprawie związanej z ekskluzywnym domem seniora położonym w okolicy Kazimierza Dolnego.  Domem, w którym – jak się okazuje – seniorzy nie mogą czuć się bezpieczni, w którym seniorzy nie zaznają spokojnej starości….a raczej spokojnej śmierci. Ćwirlej nawet w tak krótkiej formie powraca do kwestii pozorności. Nie wszystko jest takie, jakie nam się wydaje, a prawda często jest całkowicie inna. Autor przypomina nam, że nie „wszystko złoto co się świeci”.  

Z jednej strony nie jestem miłośniczką krótkich form, dlatego czytałam książkę długo, robiąc przerwy pomiędzy opowiadaniami. Z drugiej jestem zagorzałą fanką kryminałów. Fanką wielu autorów, którzy pokusili się o opisanie wątków kryminalnych w krótszej wersji, niż 300-stronicowa książka. Jeśli jesteś fanem kryminałów, na pewno znajdziesz w antologii coś dla siebie. Ja znalazłam

Za możliwość przeczytania książki dziękuję WYDAWNICTWU CZWARTA STRONA.

„Taniec pszczół i inne opowiadania o czasach wojny”

/ Słoneczna Strona Życia / 5 Komentarzy

TANIEC PSZCZÓŁ I INNE OPOWIADANIA O CZASACH WOJNY

  • Autor:AGNIESZKA JANISZEWSKA, JOANNA JAX, JOANNA MARIA KALETA, MIROSŁAWA KARETA, MAGDA KNEDLER, ZOFIA MĄKOSA, AGNIESZKA OLEJNIK, MARIA PASZYŃSKA, MACIEJ SIEMBIEDA, MAGDALENA WALA, SABINA WASZUT
  • Wydawnictwo:KSIĄŻNICA
  • Liczba stron:368
  • Data premiery:16.09.2020r.
  • Moja ocena:8/10

„Słowianie nie potrafią zbudować nic trwałego. Nie mają pojęcia o organizacji, rządzeniu, rozwiązywaniu problemów”.

     Maria Paszyńska „Wydmuszka” [w:] Taniec pszczół i inne opowiadania o czasach wojny

Mimo, że słowa odnoszą się do tego, co o nas myślano wiele lat temu, opis w dzisiejszych czasach wydaje się niezwykle aktualny. Antologia opowiadań Taniec pszczół i inne opowiadania o czasach wojny miała premierę jakiś czas temu, dokładnie 16.09.2020r. Ja do recenzji dojrzałam dopiero teraz. Dzięki wydawnictwu Książnica czytając opowiadania takich autorów jak Agnieszka Olejnik, Joanna Jax, Jolanta Maria Kaleta czy Maciej Siembieda i inni zanurzyłam się w świat,  który – mam nadzieję – już nigdy nie powróci. Świat pełen trosk, niepokojeń, głodu, nieszczęść, sprzeczności.

 Świat w którym:

✔bohaterowie okazują się zdrajcami,

✔ brat występuje przeciwko bratu,

✔ jest Ślązak bardziej polski i Ślązak bardziej niemiecki,

✔ Niemcy okazują się dobrzy,

✔ dla życia i by ochronić osobę, którą kochamy, jesteśmy w stanie poświęcić nawet miłość,

✔ młodzież z Hitlerjungend jest w stanie dojrzeć i zobaczyć, że „ucieleśnienie niemieckiej idei jedności narodowej” nie jest takie bez skazy.

Opowiadania różnią się między sobą, jak różni są ich autorzy. Wiele z nich oparto na prawdziwych wydarzeniach, na relacjach świadków tamtych dni. Najbardziej uderzył mnie przejmujący obraz trzyletniej Renate klęczącej nad zwłokami swoich najbliższych. Małej Niemki, która zamarzła na śmierć, w swoich nowych bucikach. W dniu, w którym przez wieś przeszła Armia Czerwona. W dniu, w którym wszyscy się bali. Bali się podejść, bali się ją zabrać, bali się ją ogrzać. Bali się zbliżyć do tych, których przy próbie ucieczki zabito. Bali się być bohaterami. Ciągle oczami wyobraźni widzę małą Renate i jej czerwone buciki. Renate która naprawdę istniała, tak jak i istniały te jej buciki… Zebrane w zbiór opowiadania są przejmujące. Jak przejmujące były opisywane w nich czasy. Obawiałam się tej pozycji. Zakładałam, że opisane w nich obrazy będą podobne, jednorodne, oczywiste. Nic bardziej mylnego. Historie różnią się od siebie. Znajdziemy w nich oddanego młodzieńca z Hitlerjungend karmionego chorą ideologią, w którą długo wierzył. Cyganów zapędzonych przez polskich sąsiadów na śmierć, sąsiadów którym wielokrotnie pomagali. Zakochanych w Polkach Niemcach i kochających Polaków Niemek. Opis Polski podziemnej. Opisy z różnych perspektyw, różną narracją, różną prawdą i różne krzywdy. Czyta się je jednym tchem. Nie sposób się oderwać, chcąc dowiedzieć się o czym będzie kolejne opowiadanie. Mimo, że nie lubię tego gatunku, nie zawiodłam się.

Parafrazując opis Wydawcy to „poruszająca i pouczająca książka, która powstała jako hołd dla ofiar II Wojny Światowej – w szczególności zaś ofiar nieznanych”.

Za możliwość przeczytania książki dziękuję WYDAWNICTWU KSIĄŻNICA.

„Histeryczki” Roxane Gay

/ Słoneczna Strona Życia / 7 Komentarzy

GayRoxane Histeryczki2

 

HISTERYCZKI

  • Autor: ROXANE GAY
  • Wydawnictwo: PORADNIA K
  • Liczba stron: 267
  • Data premiery: 03.10.2018r.
  • Moja ocena: 7/10 

Już sam tytuł tej książki sprawił, że wiedziałam, że muszę po nią sięgnąć. Jest mocno charakterystyczny, zabarwiony znaczeniowo prawie tak mocno jak „feminizm”. Czy istnieje na świecie kobieta, która choć raz w życiu nie została nazwana histeryczką i to najczęściej przez bliskiego jej mężczyznę? Wszak dużo łatwiej jest rzeczy, których sami nie jesteśmy w stanie pojąć, wyśmiewać i nacechować negatywnie, niż próbować jej zrozumieć i wyjść poza swój utarty schemat. Tym do bólu racjonalnym mężczyznom tak łatwo przychodzi wyszydzenia wszystkiego, czego nie znają i co nie jest zgodne z ich sposobem postępowania i przedstawienie tego jako gorszego, złego i szalonego. Dlatego wszelkie emocjonalne zachowania kobiet, ich próbę walki o siebie i niezgodę na to, co wbrew przyjętemu przez nich postrzeganiu rzeczywistości, najłatwiej zakwalifikować jako „histerię”. Łatwiej wtedy przed samym sobą wytłumaczyć, że przecież nie zasługuje to na poważne traktowanie. Nie będę tu głębiej rozwijała tego wątku, gdyż jest to temat rzeka, a ja i tak już mocno popłynęłam w kierunki innym, niż początkowo założony😊 Chciałabym tylko zwrócić Waszą uwagę na wspaniałą symbolikę tego tytułu. I podkreślić fakt, że książka ta samym swym tytułem zwraca naszą uwagę na wiele złożonych problemów.

Autorka książki Roxane Gay, jest cenioną amerykańską pisarką i ważną postacią ruchu feministycznego. W „Histeryczkach” zwraca naszą uwagę na wiele istotnych problemów dotyczących kobiet, ale robi to w sposób nienachalny i daleki od taniego dydaktyzmu. Książka ta to zbiór opowiadań. Są one dość mocno zróżnicowane. Ich bohaterkami są kobiety, w różnym wieku, z różnych środowisk, różniące się wyglądem, charakterem, sytuacją materialną, wykształceniem i sytuacją życiową. Poruszane są w tych opowiadaniach różne kwestie, związane z przemocą, gwałtem, okrucieństwem, nienawiścią, miłością, namiętnością, macierzyństwem, bezpłodnością, a przede wszystkim stereotypów i społecznych oczekiwań dotyczących tego, jak powinna być kobieta, żona, matka, itd.

GayRoxane Histeryczki3

Nie będę ukrywała, że jest to łatwa lektura, niektóre opowiadania wręcz trudno mi było czytać. Są pisane w różnym tonie, jedne robią większe, inne mniejsze wrażenie, pewnie w zależności od doświadczeń i charakteru czytelnika, ale łączy je to, że nie sposób przejść wobec nich obojętnie, wzbudzają emocje, żal, poczucie niesprawiedliwości, wstyd… Nie jest to również lektura na jeden czy dwa wieczory, nie da się jej pochłonąć w pośpiechu. Ja czytałam ją bardzo długo, po jednym opowiadaniu, przerywając je inną, znacznie lżejszą lekturą. Potrzebowałam czasu, żeby „przetrawić” to co przeczytałam, żeby echo tych opowiadań we mnie wybrzmiało. Bo pomimo tego, że autorka niczego nam nie narzuca, a wręcz można powiedzieć, że często jest bardzo oszczędna w środkach, to wobec tej lektury nie sposób, przejść obojętnym, nie sposób o niej zapomnieć. Pozostawia czytelnikowi szerokie pole do dalszych refleksji, dyskusji, działania… Moim zdaniem to lektura obowiązkowa, każdej świadomej, współczesnej kobiety.

Za możliwość przeczytania książki bardzo dziękuję WYDAWNICTWU PORADNIA K.

GayRoxane Histeryczki1