#terapia

„Jak oswoić swoją mroczną stronę” Marie-Estelle Dupont

/ Słoneczna Strona Życia / Dodaj komentarz

JAK OSWOIĆ SWOJĄ MROCZNĄ STRONĘ

  • Autorka: MARIE-ESTELLE DUPONT

  • Wydawnictwo: FEERIA
  • Liczba stron: 220
  • Data premiery: 24.04.2024r.
  • Data premiery światowej: 30.08.2017r. 

Wydawnictwo Feeria specjalizuje się w poradnikach, na które lubię zerknąć od czasu do czasu.  Jak przyznałam się w zapowiedzi książki „Jak oswoić swoją mroczną stronę” Marie-Estelle Dupont, która premierę miała pod koniec kwietnia br., ostatnio interesują mnie tematy psychologiczne, relacje z innymi, samorozwój i własny dobrostan. Do przeczytania tej pozycji zachęcił mnie również i tytuł, i opis, który mnie zaintrygował. 

Czym jest nasza toksyczna mroczna strona? Pyta autorka we wprowadzeniu. 

„Nega­tywne myśli, prze­ko­na­nia czy sche­maty, nie­uza­sad­nione lęki lub trau­ma­tyczne doświad­cze­nia zatru­wają naszą egzy­sten­cję, popy­chają nas ku nie­wła­ści­wym wybo­rom, trują naszą teraź­niej­szość i blo­kują przy­szły roz­wój.

Nasza tok­syczna „mroczna strona” to ogół repre­zen­ta­cji, emo­cji, wybo­rów i nega­tyw­nych postaw, które prze­szka­dzają nam żyć peł­nią życia i reali­zo­wać sie­bie…” -„Jak oswoić swoją mroczną stronę”  Marie-Estelle Dupont. 

Wprowadzenie niezmiernie mi się podobało. Dało mi przeświadczenie, że potem może być tylko lepiej. Że strona po stronie będę odkrywać, co toksycznego jest w moim życiu, jak mogę z tym walczyć i jak się z tym mierzyć, by zadbać o moje dobrze samopoczucie, o mój osobisty, psychiczny dobrostan. 

W książce autorka sama odnosi się do swoich przeżyć i doświadczeń ograniczając liczne teorie i suche fakty, dywagacje w stylu: jak być powinno, a jak jest. Dzięki temu dała mi przestrzeń do poparcia moich własnych przeżyć i doświadczeń inną perspektywą, na której mogę budować własne odniesienia do mojej codzienności. Lubię w książkach tego gatunku taką perspektywę, która mnie rozwija i pozwala spojrzeć na siebie oczami i sercem innych osób. 

„Oso­bi­ście zaczę­łam cie­szyć się życiem w dniu, w któ­rym prze­sta­łam odwo­ły­wać się do tego, co było, tylko pochy­li­łam się nad obra­zami, które mia­łam w sobie. Nad tym, co „upar­cie” tkwiło we mnie od naj­młod­szych lat.” – „Jak oswoić swoją mroczną stronę” Marie-Estelle Dupont. 

To jednak nie recepta na szczęście same w sobie. To nie jest zbiór różnych praktyk, ćwiczeń, treningów, które po wykonaniu zagwarantują nam sukces. Poradnik podzielony jest na części i rozdziały. Każda część dotyka innego tematu. Przykładowo pierwsza zatytułowana jest „Ziden­ty­fi­ko­wać swoją toksyczną mroczną stronę: wewnętrzny sabo­ta­ży­sta o wielu obli­czach”, w której autorka porusza między innymi temat toksycznych relacji w rodzinie, traum z dzieciństwa, które nigdy nie zostaną przepracowane, bo brakuje na przykład woli rodziców, lub ich po prostu już nie ma wśród nas którzy mogliby nam w tym pomóc. Poradnik wzbogacony jest świadectwami konkretnych osób i mimo, że są ciekawym elementem tej publikacji to w żaden sposób nie zastąpią nam terapii, czy to grupowej czy indywidualnej. Już od jakiegoś czasu książki tego typu traktuję jako kompendium wiedzy, mini publikacje, które pomagają mi w konkretnym momencie zrozumieć, w jakim kierunku mogę podążać na czym się skupić w pracy własnej. Pomagają mi tylko zrozumieć. Tylko lub aż. Bez wątpienia jednak są bardzo dobrym podłożeń do dalszych działań i rozważań w tym temacie. I patrząc z tej perspektywy publikacja „Jak oswoić swoją mroczną stronę” Marie-Estelle Dupont jest wartością dodaną w każdej biblioteczce. 

Pamiętajcie proszę, bez względu na to czy sięgnięcie po ten poradnik, czy też nie, że nasza „Mroczna strona to nasze tok­syczne ja, które krę­puje pro­ces indy­wi­du­acji i prze­cho­wuje w sobie wszystko, co je ska­ziło, prze­dłu­ża­jąc w ten spo­sób dzia­ła­nie nega­tyw­nej prze­szło­ści. To ja, które nie zadaje sobie pytań. Albo zadaje ich zbyt wiele. Albo zadaje te nie­wła­ściwe.” 

Warto uświadamiać sobie różne sprawy, by potem nad nimi móc pracować. Naprawdę warto. 

Moja ocena: 7/10
Za możliwość przeczytania książki bardzo dziękuję WYDAWNICTWU FEERIA.

„Wyznaczanie granic. Jak je stawiać, żeby czuć się wolnym” Melissa Urban

/ Słoneczna Strona Życia / Dodaj komentarz

WYZNACZANIE GRANIC. JAK JE STAWIAĆ, ŻEBY CZUĆ SIĘ WOLNYM

  • Autorka: MELISSA URBAN
  • Wydawnictwo: Luna
  • Liczba stron: 400
  • Data premiery: 26.04.2023r. 
  • Data premiery światowej: 28.10.2022r.  

„Wyznaczanie granic. Jak je stawiać, by czuć się wolnym” Melissy Urban od Wydawnictwo Luna to kolejny poradnik, do przeczytania którego się zmotywowałam. We wprowadzeniu autora pisze „W pew­nych krę­gach je­stem znana jako „dziew­czyna od gra­nic”. Mó­wiąc szcze­rze, je­stem znana z wielu rze­czy. Peł­nię funk­cję dy­rek­torki ge­ne­ral­nej, je­stem żoną i matką. Au­torką be­st­sel­le­rów, za­pa­loną tu­rystką i za­go­rzałą czy­tel­niczką. Je­śli cho­dzi o gra­nice, wielu współ­mał­żon­ków mo­ich czy­tel­ni­ków zna mnie tylko jako „tę dziew­czynę z In­sta­grama, która zaj­muje się gra­ni­cami”. Ja do czynienia z autorką nie miałam, póki nie sięgnęłam po jej publikację, bo ze stawianiem granic długo miałam problem, który przysporzył mi wielu nieprzyjemności. Choć… będąc szczera. Stawianie granic też często jest bardzo nieprzyjemne. Szczególnie, gdy stawia się je osobom niedojrzałym, zakompleksionym, odbierającym stawiane granice jako osobisty atak. A takich osób w naszym otoczeniu, czy to bliskim, czy dalszym jest całkiem sporo. 

To praktyczny poradnik zawierający przykłady stawiania granic. Bo może to wyglądać tak:

„• W biz­ne­sie: „Dzię­kuję, że o mnie pa­mię­tasz. Ten pro­jekt za bar­dzo mi nie pa­suje, więc dam so­bie z nim spo­kój”.
• W kon­tak­tach z ro­dzi­cami: „Wiem, że sta­ra­cie się po­móc, ale to ja okre­ślam za­sady dla mo­jego syna. Dam wam znać, je­śli będę po­trze­bo­wała wa­szego wspar­cia”.
• W przy­jaźni: „Hej, mu­szę ci prze­rwać – nie opo­wia­daj, pro­szę, o tym, co wy­pra­wia mój były. Naprawdę nie chcę o tym sły­szeć”.
• W re­la­cji z mę­żem: „Chcia­ła­bym mieć tro­chę czasu dla sie­bie i dla­tego idę po­czy­tać do dru­giego pokoju”.” – „Wyznaczanie granic. Jak je stawiać, żeby czuć się wolnym” Melissa Urban

Tytułowe granice to „(…) jako wy­raźne ob­ostrze­nia, czyli wa­runki, na ja­kich po­zwa­lamy lu­dziom wcho­dzić z nami w in­te­rak­cje i ja­kie za­pew­niają bez­pie­czeń­stwo i zdro­wie nam sa­mym i na­szym re­la­cjom.” –  „Wyznaczanie granic. Jak je stawiać, żeby czuć się wolnym” Melissa Urban.

Dlatego warto przeczytać ten poradnik, zapoznać się z nim. By po pierwsze wiedzieć, jak stawiać warunki w relacjach z innymi. A po drugie nauczyć się tego, że to nic złego. Z tym drugim ja miałam największy problem. 

Niestety. Nikt nie nauczył mnie stawiania granic. Nie zrobili tego moi rodzice. Nie zrobili inni w mojej rodzinie. Nie zrobili tego rówieśnicy i członkowie różnych grup odniesienia. Nie mogłam w tym zakresie liczyć ani na pedagogów, ani na nauczycieli, ani na wychowawców, ani na wykładowców uniwersyteckich. Chyba nikt z nich nie uważał, że jest to umiejętność, z którą dziecko, a później młody człowiek powinien rozpocząć swe własne dorosłe życie. Dzięki takim lekturom, pisanym przez praktyków wiem, jakie mam deficyty lub miałam w życiu i jak z nimi powinnam sobie radzić. 

Bardzo mi się podobało, że część teoretyczna zawarta została tylko w pierwszych dwóch rozdziałach. Autorka dość szybko i intensywnie poradziła sobie ze wprowadzeniem do zagadnienia opisywanego z praktycznego punktu widzenia w tym poradniku. Część druga to już tylko praktyczne przykłady i metody stawienia granic. Część ta ma aż osiem rozdziałów. W części ostatniej, trzeciej autorka w dwóch rozdziałach wskazuje czytelnikom ko­rzy­ści wynikające z gra­nic, z tego, z czym pomogą nam sobie poradzić, jakich zachowań uniknąć i jakich strat psychicznych czy emocjonalnych. 

Stawianie granic pomaga nie tylko w relacjach partnerskich. Wiem już teraz, że stawianie granic pomaga również w otoczeniu zawodowym i w zależnościach pomiędzy członkami rodzin oraz różnych grup społecznych. Po lekturze książki wiem również, że stawianie granic nawet najbliższym (rodzicom, rodzeństwu) nie jest niczym złym, jest wręcz koniecznym i pożądanym zachowaniem osoby dorosłej, w tym dorosłej emocjonalnie, która przede wszystkim musi zadbać o siebie, o swój stan umysłu i swe zdrowie psychiczne. Nie przeciwko komuś, lecz na rzecz siebie i swym domownikom. Jest to obowiązek każdego z nas, byśmy potrafili mierzyć się z przeciwnościami spotykanymi na każdym kroku w naszej codzienności. 

Życzę Wam byście się tego nauczyli. Życzę Wam byście przeczytali tę książkę i wynieśli z niej tyle co ja. Tę wiedzę i tę pewność, że granice są czymś dobrym i nie powinniśmy się ich wstydzić, ani tym bardziej z nich wycofywać. 

Jeśli nie wiecie, czym jest stawianie granic, albo boicie się tego robić to ta książka jest idealnie dla Was skrojona. Zachęcam do lektury!!! 

Moja ocena:  8/10.

Za możliwość przeczytania książki dziękuję @Wydawnictwo Luna.