DZIEWCZYNA BEZ DŁONI

• Autorka: MALWINA CHOJNACKA
• Wydawnictwo: HarperCollins POLSKA
• Liczba stron: 432
• Data premiery: 14.08.2024

Jak wspomniałam w zapowiedzi powieści pt. „Dziewczyna bez dłoni” przy okazji premiery udało mi się spotkać z samą Malwina Chojnacka strona autorska. Przyznałam również, że na mojej półce znajduje się wiele powieści tej Autorki. Przeczytałam i podzieliłam się z Wami moimi opiniami na temat następujących książek autorstwa Malwiny; z gatunku powieści obyczajowych: „Karma. Odważne i romantyczne”, „Karma. Sekrety i uprzedzenia” oraz thrillerów: „Demeter” i „Casandra”. Premiera z czternastego sierpnia br. jest więc piątą powieścią Autorki, z którą się zaznajomiłam. 

Natomiast przy prowadzeniu mego blogu czytelniczego nie spotkałam się z żadnymi wcześniejszymi publikacjami Wydawnictwa HarperCollins Polska. Z zakładki „O nas” z oficjalnej strony harpercollins.pl dowiedziałam się, że „Długa i bogata historia wydawnictwa HarperCollins Publishers sięga początków XIX wieku i skromnej drukarni Jamesa i Johna Harperów, od której wszystko się zaczęło. Dzisiaj HarperCollins działa globalnie, mogąc poszczycić się zarówno doskonałą ofertą wydawniczą, jak też doświadczeniem, z którym niewielu może rywalizować.” Jako globalna marka „HarperCollins jest właścicielem ponad 120 imprintów, publikuje rocznie w sumie około 10 tysięcy książek w 16 językach oraz posiada katalog liczący ponad 200 tysięcy tytułów w wydaniu papierowym i cyfrowym. Szeroka oferta wydawnicza obejmuje między innymi beletrystykę, literaturę faktu, książki kulinarne, poradniki, albumy, książki dla dzieci, leksykony oraz publikacje o tematyce specjalistycznej.” Natomiast w Polsce firma rozpoczęła „(…) działalność w październiku 1991 roku pod nazwą Arlekin Wydawnictwo Harlequin Enterprises.” „(…) W dzisiejszym katalogu wydawnictwa znajdują się powieści wielu bestsellerowych autorów…(…) Wydawnictwo może się pochwalić bogatą ofertą obejmującą thrillery, kryminały i powieści sensacyjne, powieści obyczajowe i romanse, a także powieści dla młodszej i starszej młodzieży…” Mam nadzieję, że z Wydawnictwem spotkam się jeszcze na mym blogu czytelniczym nie raz. 

Historia opisana w książce rozpoczyna się, gdy Piotr Nejman i jego nowa, o wiele młodsza partnerka Lena spędzają swój pierwszy wspólny wyjazd w trakcie długiego wiosennego weekendu w podupadłym pensjonacie, którego właścicielką jest Nina Jonasz. 

„(…) Koszmarne miejsce na zadupiu, sto kilometrów od Warszawy w stronę Mazur. Ale to nie jest Kraina Wielkich Jezior. To cholerne, wielkie i bagniste nic.” – „Dziewczyna bez dłoni” Malwina Chojnacka.

Nina nie przypada do gustu Lenie. Od początku dziewczyna Nejmana dystansuje się od około pięćdziesięcioletniej, gburowatej i niezadbanej właścicielki pensjonatu. Pełna sprzecznych uczuć, co do formy i miejsca, w którym miała się zaszyć z ukochanym, by mógł pracować nad swoją kolejną książką, układa się do snu licząc, że nowy dzień przyniesie ukojenie negatywnym emocjom. Niestety, gdy budzi się o pierwszej w nocy Piotra nie ma obok niej. Uczucie głodu zmusza ją do wędrówki w stronę kuchni. I wtedy zaczyna się jej największy koszmar; 

„Gdy stawiam stopy na ostatnim stopniu, potykam się o jakiś kształt i krzyczę ze strachu. Serce wali mi jak oszalałe. Oświetlam telefonem kształt tuż przy moich stopach. To drobna dziewczyna. Leży skulona na podłodze, koło małego, ubłoconego dywanika. Zupełnie naga, małe piersi, rozrzucone ramiona, dwa pieprzyki koło pępka. (…) Wstaję z kolan. Próbuję otworzyć drzwi do jadalni, lecz są zamknięte. Walę pięściami w kolejne i kolejne. Cały korytarz pełen drzwi. Identycznych drzwi. Pozamykanych. Szarpię za klamki i znowu krzyczę. Nagle zamieram. Czuję, że ktoś mnie obserwuje. Dostrzegam Ninę w szlafroku u szczytu schodów…” – „Dziewczyna bez dłoni” Malwina Chojnacka. 

Ależ mi się podobała lektura „Dziewczyny bez dłoni”👍. Nie wchodząc w szczegóły, by przy czytaniu nie popsuć Wam zabawy, książka ma wiele do zaoferowania. Słowa uznania należą się Autorce za dobrze wykreowane postaci. Lena jako młoda dziewczyna, która poznała przystojnego i utalentowanego pisarza na jednym z jego spotkań autorskich, nie jest tylko „kretynką” za którą bierze ją właścicielka pensjonatu. Silnie zafascynowana swoim partnerem, nawet nie ma świadomości, jak bardzo może się mylić. 

„Jestem z nim od dwóch miesięcy. Dopiero się poznajemy. Jest ode mnie starszy o dziewiętnaście lat. Wysportowany, niesamowicie przystojny. Nie łysieje, a jego siwe, krótko przystrzyżone włosy dodają mu uroku. Pisze kryminały. Za miesiąc zabiera mnie na premierę filmu na podstawie swojej książki. I wtedy na ściance wszyscy mnie zobaczą. Gdy o tym myślę, trzęsę się w środku…” – „Dziewczyna bez dłoni” Malwina Chojnacka. 

Do tego przystojny, wysoki trzydziestotrzyletni asystent pisarza, Tobiasz, który również dzięki talentowi Malwiny Chojnackiej zaznaczył swoją obecność w powieści z przytupem. Tobiasz wzbudził we mnie początkowo sympatię. Jego zagmatwana historia ujęła mnie od początku. Faktycznie stanowił dla Piotra soczysty kąsek. Tobiasz na życzenie swego pracodawcy, Piotra Nejmana przyjeżdża również w nocy do pensjonatu położonego na uboczu niedaleko Czarciego Oka. Asystent Nejmana przygotowany został przez niego do tego, by spełniać wszystkie jego zachcianki, by nadążać za jego chorymi pomysłami kreowanymi pod płaszczykiem kolejnej literackiej zagadki do rozwiązania. 

„W twojej sytuacji bierze się, kurwa, wszystko… każde zlecenie… każdy job…” – „Dziewczyna bez dłoni” Malwina Chojnacka.

I Ona – garbata kaleka. Właścicielka pensjonatu, Nina Jonasz, która swą antypatią zraża do siebie Lenę od chwili poznania. Ta postać została skonstruowana bardzo wyraziście. To osoba, której się współczuje, której się nie lubi, której się człowiek boi, nawet jeśli tylko o niej czyta. Malwina Chojnacka zadbała, by jednocześnie wzbudzała cały kalejdoskop sprzecznych uczuć, by czytelnik do końca nie wiedział, jaki wpływ na całą historię ma właśnie ta postać. Czy jest ofiarą, czy sprawcą? Uwielbiam takie pogmatwane, niejednoznaczne bohaterki😉. Doceniłam już na początku wstrząsający opis incydentu – cóż za eufemizm! –  pomiędzy Niną a jej rehabilitantem, wesołym mężczyźnie przed czterdziestką, niskim, krępym i brzydkim. Zresztą sama Nina została przedstawiona jako tragiczna postać. Wychowywana przez babcię, porzucona rodziców, którzy rozwijali swą firmę sprzątającą w Chicago. Okazuje się, że rehabilitant nie był jedynym mężczyzną, z którym Nina miała bliższy kontakt. 

„(…) Siedziałam na jego kolanach, czując ciepło bijące od jego ciała. Odurzona. Zachwycona i szczęśliwa. Wiedział, że mam na sobie gorset, bo przecież w jednym z maili opisałam mu moją chorobę. Nigdy tego nie skomentował. Nie nawiązał do tego ani jednym słowem. Teraz pomógł mi zdjąć spódnicę i stringi. Całował moją szyję, ssał wargi. Po chwili byliśmy jednym ciałem kołyszącym się w ciemnościach.” – „Dziewczyna bez dłoni” Malwina Chojnacka. 

Powieść ma trzech narratorów i to nieprzypadkowych. Rozdziały pisane są naprzemiennie z perspektywy Leny, Tobiasza i Niny. Każdy z nich otrzymał prawo swego własnego głosu. Każdy z nich opisuje następujące po sobie wydarzenia całkowicie w inny sposób. Tylko połączenie wszystkich tych relacji daje obraz czytelnikowi z czym ma do czynienia. Narracja jest pierwszoosobowa. Narratorzy zapraszają czytającego do ich świata, nie tylko do ich przeszłości, lecz co ważniejsze do ich świata wewnętrznego. Przez co poznajemy ich myśli, motywacje, emocje. Dowiadujemy się z czym sobie nie radzą i czego tak naprawdę chcą od życia. Dodatkowo Chojnacka na początku każdego rozdziału po oznaczeniu imienia bohatera, który będzie kreślił swymi słowami opisaną w tych konkretnych częściach historię, oznacza czas i godzinę akcji np. „LENA. 17 marca, 2.30 w nocy.” czy „NINA. 17 marca, 7.00 rano”. Lubię takie konstrukcje thrillerów. Pozwalają mi one na bliższe przyjrzenie się i postaci, i wydarzeniom, w których uczestniczy. 

Miejsce, w którym kochankowie mieli spędzić miło czas staje się pułapką. 

„Jakie tajemnice skrywa znajdujący się w sąsiedztwie ośrodek poprawczy dla dziewcząt? Kim jest przerażona nastolatka, którą Lena spotyka w nocy i która twierdzi, że na swoich rękach nosi stygmaty? Odnalezione w lesie zwłoki z odrąbanymi dłońmi uruchamiają ciąg przerażających wydarzeń. Atmosfera gęstnieje. Policja prowadzi szeroko zakrojone śledztwo.” – z opisu Wydawcy. 

A ucieczka z pułapek świetnie sprawdza się w książkach z tego gatunku. Malwina Chojnacka zadbała o wszystko. O skomplikowaną fabułę i zaskakujący wątek związany z tytułową Dziewczyną bez dłoni. Dodatkowo zagmatwała opowieść tematem ośrodka poprawczego dla dziewcząt, a także postaciami wielowymiarowymi Piotra i Niny. Z tego literackiego tygla musiał wyjść dobry thriller, w którym czytelnik co rusz szuka nowych wątków i spocony przerzuca kartka po kartce, by wreszcie odkryć przyczynę i motyw. By dotrzeć do końca i dowiedzieć się, kto za tym wszystkim stoi? 

Bezmiar niewiadomych, ogromna ilość różnych uczuć, wiernie odzwierciedlona i rozpisana atmosfera potworności i grozy! Powieść dobra od początku do końca. Autorka dojrzewa. Rozwija się podążając w bardziej mroczną stronę swojej fantazji pisarskiej. Bardzo mi się podoba ten kierunek.

Nic więcej nie zdradzę, lecz szczerze i z pełną świadomością polecam tę publikację. Udanej lektury! 

Moja ocena: 9/10 

Za możliwość przeczytania książki bardzo dziękuję Wydawnictwu HarperCollins Polska i AUTORCE.