ZAPISANE W CHMURZE

• Autor: BEATA MAJEWSKA
• Wydawnictwo: KSIĄŻNICA
• Liczba stron: 342
• Data premiery: 19.09.2018r.
• Moja ocena: 8/10

Uwielbiam książki Beaty Majewskiej, są ciepłe, życiowe, pełne pozytywnej energii. Dlatego po jej najnowszą powieść „Zapisane w chmurze” sięgnęłam bez wahania. Świetna, klimatyczna, minimalistyczna okładka również ułatwiła ten wybór. W sam raz na zimowe wieczory. Spodziewałam się, więc, że książka przypadnie mi go gustu. Natomiast to jak bardzo przemówi do mojego serca i wywołała wiele łez, nie spodziewałam się zupełnie.

Prawie czterdziestoletnia Magda jest rozczarowana swoim małżeństwem, narcystyczny i wiecznie zajęty mąż, zupełnie ją lekceważy, prawie dorosłe córki wyjechały na całe wakacje do dziadków zagranicę. Postanawia więc, wyjechać sama, losowo wybiera Rumunię, a na forum internetowym znajduje przewodniczkę Julię, studentkę, wraz z którą ma poznawać ten kraj. Na miejscu jednak okazuje się, że Julia to tak naprawdę dwudziestosześcioletni, przystojny Julian. Mimo wielu początkowych obaw kobieta decyduje się na wspólne zwiedzenia, które wkrótce bardzo ich do siebie zbliży. Ten czas, choć stosunkowo krótki pozwoli doświadczyć Magdzie takich emocji, jakich jeszcze nie przeżyła, ubogaci ją i odmieni.

Rozwój akcji bardzo mnie zaskoczył, nie spodziewałam się takich wydarzeń. I choć niektórzy mogli by je nazwać zbyt melodramatycznymi, jak dla mnie wszystko w tej książce do siebie pasuje, jest spójne, wzruszające i dające pretekst do istotnych refleksji. To kolejna w stosunkowo krótkim czasie książka, która trafiła mnie wprost w serce i przeżywane obecnie rozterki. Dotyka bowiem kwestii przemijania i naszej postawy wobec życia. Główna bohaterka to kobieta przed czterdziestką, posiadająca już prawie dorosłe córki. Po latach poświęceń i życia dla rodziny i pod dyktando męża uświadamia sobie, że nie ma wokół niej nikogo, kto tak naprawdę by się z nią liczył, dla kogo byłaby ważna. Nie tkwi jednak w marazmie, ale podejmuje choć małe kroki, żeby zmienić ten stan. W jej przypadku jest to podróż, podczas której czas płynie inaczej, a człowiek oderwany od swojej codzienności spogląda na nią z dystansem i często znajduje wtedy siły i motywacje potrzebne do zmian. I znowu niezwykle optymistyczny dla mnie wniosek, że bez względu na to ile masz lat, nigdy nie jest za późno by zmienić swoje życie. Potrzebna jest tylko odwaga i podjęcie próby…

Autorce z całego serca dziękuje za przeżyte wzruszenia , szereg istotnych refleksji i płynący z książki spokój i optymizm.

Za możliwość przeczytania książki bardzo dziękuję WYDAWNICTWU KSIĄŻNICA.