MROCZNE WODY

• Autorka: PHILIPPA GREGORY
• Seria: THE FAIRMILE. TOM 2
• Wydawnictwo: KSIĄŻNICA
• Liczba stron: 512
• Data premiery: 01.09.2021r.

Dzięki wydawnictwu @Książnica miałam przyjemność zanurzyć się w lekturę drugiego tomu cyklu The Fairmile Philippy Gregory pt. „Mroczne wody”. Historii osadzonej w XVII – wiecznej Anglii i częściowo XVII- wiecznej Wenecji. Powieści obyczajowej z silną nutą historyczną. Pierwszą część „Mokradła” oceniłam 9/10 (recenzja na klik), czy i tym razem Autorce udało się mnie tak zachwycić. Sprawdźcie sami😉.

To faktycznie historia o mrocznych wodach, o życiu na nabrzeżu londyńskiej Tamizy, na handlowym nabrzeżu. Na nabrzeżu gdzie wiodą życie prości, pracowici ludzie, ludzie wielcy w swojej klasie. Takimi ludźmi jest rodzina Riekie, rodzina Alinor seniorki rodu, która będąc samotną kobietą mieszka z przedsiębiorczą córką Alys i jej dwójką dzieci Sarą oraz Johnnym. Ich spokój zostanie zakłócony niespodziewaną wizytą mężczyzny z przeszłości Alinor, sir Jamesa Avery. To nie jedyna niespodzianka. Do domu kobiet zawitała też Livia Riekie, czasem Livia da Ricci ewentualnie Peachey, wdowa po synu Alinor – Robercie wraz ze swoim małym synkiem twierdząc, że Rob utonął i szuka u teściowej schronienia na dalsze lata. Czego tak naprawdę chce szykowna wenecjanka? Do czego jej tak naprawdę jest potrzebna znajomość z sir Jamesem Avery, który u Alinor nie znalazł rozgrzeszenia? Czego Livia szuka w Anglii, tak daleko od domu, tak daleko od swego bogactwa?

Philippa Gregory jest królową powieści historycznych. Niestety ta część mnie nie zachwyciła. Opowieści snute strona po stronie wydawały mi się za bardzo rozdmuchane, wypowiedzi i sformułowania za bardzo patetyczne. Kompletnie nie przekonał mnie wątek Sary, która będąc wychowywana pod kloszem i będąc podlotkiem uczepionym spódnicy matki, nagle wyrusza samotnie na wręcz nierealną i niemożliwą nawet dla zaprawionego w boju mężczyzny misję (jak to możliwe, że w tamtym czasie kobiety z dobrego domu mogły udać się w podróż same!!!). Wątek Livii nudził mnie chwilami. Rozbudowywany był do ogromnych rozmiarów, a szkoda, książka bez tego rozwiniętego do przeogromnych rozmiarów wątku mogłaby okazać się ciekawsza. Zawiły wątek Livii i Roba również nie przypadł mi do gustu. Do tego wenecjanin nagle uzdrowiony, uratowany przez „skromną modystkę”, w jednej chwili zmieniające swoje oblicze z łotra w prawego człowieka. Tak jakby na dokładkę, na szczęśliwe zakończenie. Kompletnie nie spięły mi się te elementy fabuły.

Zachwyciła mnie natomiast kwestia związana z Nową Anglią, związana z przewoźnikiem Nedem, bratem Alinor, szczególnie jego przyjaźń z miejscowym Indianinem Wussausmonem. To taka typowa, ponad rasowa i ponad kulturowa męska relacja. Odkrywanie Nowej Anglii na terenach należących w pewnym czasie tylko do rdzennych Amerykanów podobało mi się najbardziej. Również polityczne zawieruchy, historyczne zdarzenia związane z obaleniem jednego angielskiego króla i posadzeniu na jego miejsce finalnie drugiego, w zestawieniu z Republiką Wenecji zrobiły na mnie wrażenie. Te wątki historyczne, w mojej opinii, są największą wartością książki. Do plusów też zaliczam silne postaci kobiece, Alinor, Alys i Livia. Każda inna, każda inaczej ukształtowana przez los, każda wierząca w swoją wyjątkowość na przekór innym, na przekór pozostałym.

Jeśli lubicie wątki obyczajowe wmanewrowane między historycznymi wydarzeniami oraz lubicie angielską rzeczywistość sprzed ponad trzech wieków, a do tego lubicie sagi rodzinne sięgnijcie po tę serię. Warto jednak przygodę zacząć od „Mokradeł”.

Moja ocena: 6/10

Recenzja powstała we współpracy z Wydawnictwem Książnica.