RECENZJA PRZEDPREMIEROWA: „SAM W DOLINIE”

• Autorka: HANNA GREŃ
• Seria: ŚMIERTELNE WYLICZANKI (tom 3)
• Wydawnictwo: CZWARTA STRONA
• Liczba stron: 464
• Data premiery: 12.01.2022r.

@Hanna Greń – strona autorska (https://hannagren.pl/) jest jedną z moich ulubionych polskich autorek. W listopadzie podzieliłam się z Wami moją opinią na temat piątej części serii z Dionizą Remańską pt. „Śmiertelna dawka”. Była to jednocześnie piąta książka tej Autorki, którą recenzowałam. Hanna Greń ma swój styl. Łączy w sobie, dzięki bliskiej znajomości z emerytowanym policjantem😉, elementy kryminału z rozbudowanymi wątkami obyczajowymi. Czyta się jej publikacje bardzo przyjemnie. Tym razem Wydawnictwo @Czwarta Strona obdarowało mnie przedpremierowym egzemplarzem najnowszej powieści Autorki, która będzie miała premierę dopiero 12 stycznia 2022. Ja nie chcę Was dłużej, niż to konieczne, trzymać w niepewności. Spieszę więc z publikacją moich spostrzeżeń na temat książki pt. „Sam w dolinie” stanowiącej trzeci tom cyklu „Śmiertelne wyliczanki”.

Gdy w dolinie Kromparku odnaleziono zwłoki Szymona Klisia podkomisarz Konstanty Nakański zaczyna śledztwo. Morderstwo z dużym prawdopodobieństwem związane jest z arcybogatym życiem seksualnym ofiary. Nakański po kolei sprawdza kolejne pojawiające się w trakcie dochodzenia tropy. Mało prawdopodobnym zbiegiem okoliczności wydaje się kolejna śmierć, którą musi zająć się podkomisarz. Ginie jedna z dawnych partnerek Klisia. Nakańskiemu odpada jedna z podejrzanych, ale za to pojawiają się kolejne do wyjaśnienia wątki. Okazuje się, że morderca nie zamierza zakończyć swoich łowów na dwóch ofiarach. Nakański zbiera siły, by rozegrać ostatnią partię. Partię, której celem jest złapanie nieuchwytnego do tej pory zabójcy.

I znowu Hanna Greń udowodniła, że posiada niezwykłą zdolność konstruowania powieści kryminalnych. Te konstrukcje są tak trafne, wzbogacone wieloma szczegółami, specyficznym językiem, potocznie używanymi sformułowaniami, tak jakby Autorka nie była z wykształcenia ekonomistką, tylko policjantką. Chylę czoło przed pierwszym recenzentem tej powieści, na którego Hanna Greń jak zwykle mogła liczyć. Jego spostrzeżenia zapewne przyczyniły się do tego, że wątek kryminalny został bardzo dobrze poprowadzony. Bardzo podobało mi się połączenia motywu śmierci z życiem erotycznym ofiary. Czytając napawałam się tym wątkiem obyczajowym, który wzbogacił moje doznania w trakcie czytania. Ten zakres śledztwa okazał się miłym urozmaiceniem.

Książka składa się z dwudziestu dziewięciu rozdziałów. Akcja dzieje się od 7 kwietnia 2017 do 24 maja 2017. Rozdziały zostały zatytułowane i dodatkowo wskazano w nich datę. To spowodowało, że fabuła została opisana w sposób chronologiczny pokazując metodyczność w prowadzonych przez policję działaniach. Tytuły rozdziałów odnoszą się do głównego wątku, które zawierają. Tym samym zaciekawiają, wprowadzają czytelnika w najważniejszy aspekt tej części książki. Są jakby zaproszeniem do opisanych w nich historii. Warto wspomnieć o samym stylu, z czego słynie Hanna Greń.  Styl ten jest bardzo wysublimowany. Mimo, że w książce rozpisana została bardzo dobrze kryminalna fabuła, nie znajdziecie w niej wulgaryzmów, zbędnej przemocy i mrożących krew w żyłach opisów. Greń dawkuje sensacje zachowując właściwe proporcje.

Cała seria „Śmiertelne wyliczanki” jest bardzo ciekawa. Same tytuły już zaciekawiają. Słyszeliście o „Mam chusteczkę haftowaną” czy „Chodzi lisek koło drogi”? Jeśli nie, to oprócz oczywiście „Sam w dolinie” koniecznie sięgnijcie po poprzednie tomy cyklu. Hanna Greń odnalazła jakąś magiczną receptę jak łączyć kryminał z wątkami obyczajowymi, by fani i jednego, i drugiego gatunku byli zadowoleni. Ja w zależności od nastroju czytam raz jeden, raz drugi gatunek. Połączenie obu, to dla mnie prawdziwa uczta dla oczu. Zachęcam do przeczytania!!!

Moja ocena  8/10.

Za możliwość przeczytania książki dziękuję wydawnictwu @Czwarta Strona.