#magdalenamajcher

„Stan nie! Błogosławiony” Magdalena Majcher

/ Słoneczna Strona Życia / Dodaj komentarz

STAN NIE! BŁOGOSŁAWIONY

  • Autorka: MAGDALENA MAJCHER
  • Wydawnictwo: PASCAL
  • Liczba stron: 384
  • Data premiery w tym wydaniu: 12.01.2022r.
  • Data pierwszego wydania: 11.01.2017r.

Wczoraj opublikowałam premierową recenzję najnowszej powieści @magdalenamajcherautorka pt. „Małe zbrodnie”. Książki, która mną wstrząsnęła, gdyż w wyśmienity sposób dotknęła tematu zbrodni i kary, w iście Dostojewskim stylu. By odreagować sięgnęłam po publikację tej samej Autorki zatytułowaną „Stan nie! Błogosławiony”. Powieści obyczajowej, która po raz pierwszy została wydana w 2017 roku. Dzięki współpracy z @WydawnictwoPascal książka w tym wydaniu premierę miała 12 stycznia br. Zachęcam do zapoznania się z moimi spostrzeżeniami po przeczytaniu pozycji pióra Magdaleny Majcher z początków jej kariery.

„Stan nie! Błogosławiony” to nie tylko wznowienie. Reedycja została uzupełniona o poszerzone opowiadanie, w którym dowiadujemy się o dalszych losach bohaterów po upływie czterech lat. Jak Wydawca obiecywał w oposie to „Ciepła opowieść o niespodziewanym macierzyństwie i trudnych życiowych wyborach”. Historia, którą śledzimy z perspektywy młodej Poli. Dziewczyny przed trzydziestką, która ma satysfakcjonującą pracę oraz kochającego męża. Poli, której radość z niespodziewanego macierzyństwa spotyka się boleśnie z troską i obawą o życie jej dziecka. Poli, która musi dokonać trudnego wyboru. Wyboru przed którym nie chciałaby stanąć prawie żadna z nas.

Z tym stanem błogosławionym od zawsze mam problem. Niby jeden z najcudowniejszych momentów w życiu kobiety, jednocześnie przysparzający wiele trosk, chwil złego samopoczucia i obaw. Nawet jeśli ciąża przebiega fizjologicznie prawidłowo, powoduje w nas lęk i chroniczne zmęczenie. Oczekujemy i nie zawsze nadchodzi to, czego oczekiwałyśmy. O tym właśnie jest ta książka. O borykaniu się z rzeczywistością, w której praktycznie żadna z nas nie chciałaby się znaleźć. O miłości niezwyciężonej, która staje pod znakiem zapytania i rodzi wiele bólu.

Magdalena Majcher jest prawdziwą mistrzynią opisywania cudów życia i zawiłych losów ludzkich. Podjęty przez nią temat w powieści „Stan nie! Błogosławiony” jest bardzo odważny. Z fabułą Majcher rozprawiła się wyśmienicie. Z jednej strony przysporzyła mi nim wiele smutku, z drugiej napoiła mnie nadzieją. Momentami utożsamiałam się z główną bohaterką. Polę odbierałam jako nad wyraz prawdziwą osobę. Jako kobietę z krwi i kości z jej wszystkimi uniwersalnymi, stereotypowymi cechami. Jest empatyczna, niezależna, asertywna. Cechuje ją empatia i wrażliwość. Jest niezwykle urocza, delikatna i łagodna, czasem ekspresyjna i mocno stąpająca na ziemi.

Pod szyldem powieści obyczajowej Magdalena Majcher weszła ze mną, jako czytelnikiem w dyskusję. Dyskusję na temat tego, jak bardzo ktoś może ingerować w moje życie. Jak bardzo może uzależniać moje decyzje od własnych przekonań. I to pojawiające się co rusz pytanie, co z tą wolnością? Przecież wolność jest tylko wtedy, gdy nie narusza wolności innych!!!

Nie jest to prosta, łatwa i przyjemna pozycja, mimo, że napisana w bardzo dobrym, nienużącym stylu. Jest to powieść rzucająca cień. Cień na nasze przekonania i poczucie własnej godności, którą czasem ktoś próbuje nam zagrabić.

Moja ocena: 7/10

Za możliwość zapoznania się z lekturą bardzo dziękuję Wydawnictwu PASCAL.

Recenzja premierowa: „Małe zbrodnie” Magdalena Majcher

/ Słoneczna Strona Życia / Dodaj komentarz

MAŁE ZBRODNIE

  • Autorka: MAGDALENA MAJCHER
  • Wydawnictwo: W.A.B.
  • Liczba stron: 288
  • Data premiery: 26.01.2022r.

O „Mocnej więzi” z Autorką @magdalenamajcherautorka rozmawiałam na ostatnich warszawskich Targach Książki. Była to książka – jednym słowem – przejmująca. Oparta na prawdziwych wydarzeniach historia zaginięcia Anny Garskiej. Dzisiejsza premiera jest kontynuacją przygody Autorki z prawdziwymi zdarzeniami, mroczniejszą stroną życia. W przeciwieństwie do literatury obyczajowej w „Małych zbrodniach” Magdalena Majcher ściera się z rzeczywistą przeszłością dotykając wydarzeń, które wystąpiły naprawdę, smutnych i trudnych doświadczeń, o których również opowiada bardzo dobrze. Przed Wami recenzja dzisiejszej premiery, którą przeczytałam dzięki @wydawnictwo.wab . Przed Wami recenzja książki pt. „Małe zbrodnie”.

Co czuje społeczność małej  miejscowości na Mazowszu, gdy policja znajduje szczątki noworodka? Czy czuje strach, zdumienie? Czy zaklina rzeczywistość udając, że to nie wydarzyło się naprawdę, że przecież nikt nie jest tak zły, by pozbawić życia niewinne dziecko. Tyle odpowiedzi, ile pytań, a tych jest coraz więcej, kiedy odnajdowane są kolejne, ukryte szczątki  dziecięcych szkieletów. Policja szybko typuje podejrzaną. To Lidia Gładoch jest domniemaną matką dzieci. Lidia, której miejsce pobytu nie jest znane. Śledztwo pod wodzą doświadczonego prokuratora z Węgrowa Sławomira Rybusa nie prowadzi do szybkiego odkrycia motywu i sprawcy. Sprawie nie pomaga ogromne zainteresowanie dziennikarzy, którzy już z właściwą sobie precyzją osądzili, znaleźli winnego, odkryli przyczynę. Wszyscy w Polsce, oprócz samych mieszkańców Wrotnowa mówią o sprawie. Oni milczą. Tkwią w stuporze, zmowie milczenia. Czy Rybusowi uda się przełamać tę konspirację? Czy prawda ujrzy światło dzienne?

Mam nadzieję, że skrótem fabuły Was zainteresowałam😉. Taki był mój zamiar. Jednego możecie być pewni, fabuła jest naprawdę bardzo ciekawa. Dotyka najgłębszych ludzkich uczuć. Dotyka tematu krzywdy na niewinnych dzieciach, obok których mało kto potrafi przejść obojętnie. Podejmuje problem spisku, nabierania wody w usta, gdy zbrodnia dotyczy osób wokół nas, kogoś kogo znamy, z kim się przyjaźnimy i kolegujemy. Definiuje mechanizmy, za którymi bronią się mieszkańcy, gdy ohydztwo dotyczy ich społeczności. Co ważne, Autorka bardzo zmyślnie rozprawia się z kwestią przemocy domowej. Bezprawia, którego sprawcą są najbliższe nam osoby, które powinny dawać nam bezpieczeństwo i oparcie w każdej sytuacji. Przemocy tej niefizycznej, tej, którą najtrudniej udowodnić i do której najciężej jest się przyznać.

„Przemoc eskaluje latami. Osoba ją stosująca konsekwentnie sprawdza cierpliwość i wytrzymałość swojej ofiary. Stopniowo posuwa się coraz dalej. Początkowo pokrzywdzony nawet nie wie, że właśnie padł ofiara przemocy. Bo przemoc to przecież siniaki, krew, urazy, a „beze mnie nic nie znaczysz” to wyraz miłości, nie przemocy. Człowiek zaczyna dopuszczać do siebie myśl, że rzeczywiście nie potrafi, nie rozumie, do niczego się nie nadaje. Zaczyna wierzyć w to, bo powtarzane każdego dnia kłamstwo w końcu staje się prawdą.” – „Małe zbrodnie” Magdalena Majcher.

Sama Autorka pisze „Ta historia zmieniła we mnie postrzeganie winy i kary, a lektura akt sądowych była jedną z najważniejszych i najbardziej poruszających w moim życiu.(…) I teraz, drodzy Państwo, zastanówmy się, jakie dramaty skrywają się za każdą z tych historii, które ochoczo relacjonują media.”

Zastanówmy się!

Bo przecież „A skoro jest wina, musi też być kara” – „Małe zbrodnie” Magdalena Majcher.

Choć dane bohaterów zostały zmienione książka jest dogłębnym studium ludzkiej nieprawości. Jest jakby dziennikiem przemocy i tego, co kobieta może zrobić kobiecie. Niezwykle wciągająca historia opisana w pięknym stylu, jak na Magdalenę Majcher przystało. Mroczne oblicze ludzkości rozpisane strona po stronie. Zachęcam szczerze do przeczytania „Małych zbrodni”, których premiera już dziś.

Moja ocena: 8/10

Za możliwość przeczytania książki jeszcze przed premierą bardzo dziękuję WYDAWNICTWU WAB.

„Światło, które rozjaśnia mrok” Magdalena Majcher

/ Słoneczna Strona Życia / 1 Komentarz

ŚWIATŁO, KTÓRE ROZJAŚNIA MROK

  • Autorka: MAGDALENA MAJCHER
  • Wydawnictwo: PASCAL
  • Cykl: ŚWIATŁO, KTÓRE NIGDY NIE GAŚNIE (Tom 2)
  • Liczba stron: 352
  • Data premiery: 27.10.2021r.

W czerwcu 2021 roku premierę miał pierwszy tom serii Światło, które nigdy nie gaśnie pióra @magdalenamajcherautorka. W recenzji napisałam: „Końca nie ma, od razu zdradzę. Zakończenie jest tak absorbujące, że każe czekać na następną część”. Tej części się doczekałam😊. Mimo, że premiera książki „Światło, które rozjaśnia mrok” odbyła się 27 października 2021 roku, ja mój egzemplarz od @WydawnictwoPascal otrzymałam na początku bieżącego roku.

To kontynuacja historii Alicji, która po rozstaniu z mężem Józefem powróciła do rodzinnych stron, by znaleźć ukojenie, szczęście i chwilę wytchnienia po trudnych chwilach z rodzicami, siostrą Agatą i szwagrem Wojtkiem u boku. Alicja nadal dojrzewa borykając się z trudnościami codziennego życia, od którego uciekła chroniąc się pod opiekuńczymi skrzydłami męża starszego od niej o trzynaście lat. Stawiając czoło wyzwaniom, które pojawiają się każdego dnia, tym bardziej, że w jej łonie dojrzewa dziecko. Owoc jej miłości do męża, na którym bardzo się zawiodła. Do tego los znowu płata jej figle. Wraz z siostrą próbuje dowiedzieć się, jaką rolę odgrywa młoda kobieta w życiu jej ojca. Kobieta, która pojawiła się nie wiadomo skąd.

Zdecydowanie bardziej spodobała mi się ta część od poprzedniej (może dlatego, że uczepiłam się kwestii tego wspólnego konta☹). Tym razem w swoim stylu Magdalena Majcher zabrała mnie w podróż, w której uczy nas, że koniecznie trzeba rozliczyć swoje życie, by ruszyć naprzód nie oglądając się za sobą. Uczy, że nie warto skrywać rodzinne tajemnice, gdyż one zawsze ujrzą światło dzienne i to w najmniej oczekiwanym momencie. Styl Autorki jest bardzo ciepły, jak na mistrzynię książek obyczajowych przystało. Niby temat stary jak świat sprawdzający się w 100% w literaturze obyczajowej, jednak czytać o walce ze sobą, przeciwstawianiu się złu i trudnym chwilom to zawsze odświeżające uczucie. Takie książki napawają mnie optymizmem. Pokazują, że wiele można znieść, wiele przeżyć i cieszyć się chwilą. Obrazują, że nie warto  poddawać się i pogrążać w niepowodzenia, nawet jeśli nie trwają tylko chwilę. Warto zawalczyć o siebie i o lepsze, słoneczniejsze jutro. I jeśli zrobiło się już pierwszy krok, to trzeba zrobić wszystko by kontynuować tą nowo rozpoczętą ścieżkę.

Wciągnęły mnie losy Alicji Szczecińskiej. Wciągnęła mnie sceneria, perypetie, zawiłe rodzinne relacje oraz nadmorski wiatr, który wieje znad Bałtyku. Wciągnął mnie pomysł Autorki na opisywanie życia, który ma różne odcienie. Odcienie, w których musimy się odnajdywać, by nie zatracić się monotonii naszego jestestwa, naszego dziedzictwa i tradycji, z którymi nie do końca się zgadzamy w dorosłym życiu. To bardzo optymistyczna książka, mimo, że traktuje o zawiłych aspektach naszego życia. polecam!!!

Moja ocena: 7/10

Za możliwość przeczytania książki bardzo dziękuję WYDAWNICTWU PASCAL.

„Obca kobieta” Magdalena Majcher

/ Słoneczna Strona Życia / 1 Komentarz

OBCA KOBIETA

  • Autor: MAGDALENA MAJCHER
  • Wydawnictwo: W.A.B.
  • Liczba stron: 352
  • Data premiery: 15.09.2021r.

Autorkę @magdalenamajcherautorka czytam bez opamiętania. „Obca kobieta” to jedenasta książka, z którą się zapoznałam. Recenzje wszystkich poprzednich dziesięciu znajdziecie na moim blogu. Lubię jej styl pisania, umiejętność konstruowania zawiłych relacji i bohaterów, którzy zwykle nie są czarno – biali. @wydawnictwo.wab  obdarowało mnie kolejnym prezentem z okazji premiery „Obcej kobiety”, za co bardzo dziękuję. Czyż tytuł nie brzmi intrygująco?

Weronika i Hubert do pewnego czasu tworzyli udany związek. Do pewnego czasu wychowując wspólnie córkę Oliwię, której Weronika nie jest biologiczną matką. Zawsze czuła się obco, niewystarczająco swoja i w roli matki, i w roli żony. Hubert wiedziony innym, lepszym życiem nagle ją porzucił. Weronika zaczyna walczyć. Walczyć o życie, które niespodzianie utraciła. Walczyć o swoje macierzyństwo. Walczyć o swoje, nie-swoje dziecko.

Książka zaskoczyła mnie finalnie fabułą, która okazała się inna, niż z początku się spodziewałam. Czasem tak jest, że własną historię układamy w głowie już po przeczytaniu pierwszych pięćdziesięciu stron. Zamysł Autorki był jednak zgoła inny. To zawiłe studium relacji matki z córką. To diagnoza, jak można z totalnie obcej kobiety stać się jedną z najważniejszych osób w życiu innego człowieka. Bardzo podobał mi się ten motyw. Motyw walki Weroniki o szczęście jej dziecka, które z początku nie darzyło jej sympatią. Relacja, która się rozwijała na przestrzeni opisanych dziesięciu lat, dzięki zastosowanej przez Majcher retrospekcji, zademonstrowała mechanizmy z którymi musiała borykać się i Oliwia, i Weronika. Każda na swój sposób się zmagała z własnymi ograniczeniami, własnymi wyobrażeniami o tym, jak powinno wyglądać ich wspólne życie. A Hubert, no cóż. Nie zapałałam do niego sympatią. Nie dziwne. Wszak dziesięć lat to szmat czasu, który nagle Hubert postanowił zmazać jednym ruchem. Zapomniał dość szybko, co ich łączyło. Trochę zabrakło mi wielkiego buuum. Jak obiecywał Wydawca w swoim opisie „Weronika ma pewien mroczny sekret …”. Celowo o nim nie wspominałam w moim wprowadzeniu do fabuły. Mroczny sekret nie okazał się dla mnie spektakularny. Nie okazał się szokujący. Mimo to warto przeczytać tę pozycję. Wszak literatura obyczajowa rządzi się swoimi prawami.

Jest to klasyka gatunku w wykonaniu Magdaleny Majcher. Dużo wzruszeń, trudnych przeżyć i skomplikowanych relacji. Wszystkiego po trochu. Zachęcam do zapoznania się z lekturą.

Moja ocena: 7/10

Za egzemplarz recenzencki bardzo dziękuję WYDAWNICTWU WAB.

„Światło, które nigdy nie gaśnie” Magdalena Majcher

/ Słoneczna Strona Życia / 3 Komentarze

ŚWIATŁO, KTÓRE NIGDY NIE GAŚNIE

  • Autor:MAGDALENA MAJCHER
  • Wydawnictwo:PASCAL
  • Liczba stron:356
  • Data premiery:16.06.2021r.

Już w zapowiedzi przyznałam, że „Książki autorki uwielbiam, więc i tej jestem bardzo ciekawa”. Sama autorka na swoim profilu FB @magdalenamajcherautorka zaprasza do przeczytania jej najnowszej powieści wydanej nakładem @WydawnictwoPascal, która premierę miała 16 czerwca br. O książce słowami samej autorki posłuchacie w podcaście tutaj: link.  Ja nieśmiało zapraszam do przeczytania recenzji książki pt. „Światło, które nigdy nie gaśnie”. Czy podzielę entuzjazm wielu? Czy spodobała mi się tak samo jak poprzednie pozycje autorki? Wszak w recenzowaniu Magdaleny Majcher jestem prawie rekordzistką. Sami zobaczcie: cykl Osiedle Pogodne: Małe wielkie sekrety, Życie oparte na kłamstwach, Prawda przychodzi nieproszona, rewelacyjna Mocna więź, Saga Nadmorska: Znany szum morza, Zimny kolor nieba,  Obcy powiew wiatru, czy Jeszcze jeden uśmiech, W cieniu tamtych dni i Wszystkie pory uczuć. Lato. Mam więc materiał porównawczy.

Ach poczuć tą morską bryzę, poczuć ją jeszcze raz

Pomyślałam, gdy przeczytałam opis Wydawcy. Brzmiał wspaniale. Alicja zmuszona przez nieprzychylne koleje losu, wraca do rodzinnego miasta. W mieście znajduje stęsknionych rodziców, siostrę, z którą już dawno straciła wspólny język i szwagra – Wojtka, z którym kiedyś coś ją łączyło. Nie znajduje jednak ukojenia. Nie znajduje spokoju. Jej twarz nie orzeźwia morska, bałtycka bryza. Męczy ją uczucie pustki po rozstaniu z mężem, Józefem. Boi się o noszone w swym łonie dziecko. To pierwsze dziecko. To wyjątkowe dziecko, o które starała się ze swoim mężem przez lata. Starała do tej pory nieskutecznie. Los zadrwił jednak z małżonków nie pozwalając im się cieszyć z przyszłego rodzicielstwa. Nie stop!!! Nie los. To Józef zadrwił z ich małżeństwa wplątując się w VAT-owską i podatkową aferę. Tak naprawdę od tego się zaczęło.

Początek i koniec

Końca nie ma, od razu zdradzę. Zakończenie jest tak absorbujące, że każe czekać na następną część. Jak czytelnicy zachwycają się „Światłem, które nigdy nie gaśnie” pewnie już gdzieś, daleko stąd, koryguje się, redaguje bądź nawet drukuje kontynuacja. To dobrze. Na pewno po kolejną część sięgnę, nie lubię niedokończonych wątków.

Początek, przyznaję chyba najsłabszy z wszystkich książek autorki, które miałam przyjemność czytać. Temat fabuły bardzo wdzięczny. To o życiu układanym na nowo, układanym jak domek z kart, który nagle runął. Problem z tym domem dla mnie jest jednak taki, że był on budowany na piasku, nie na skale. Mamy tu bowiem ponad trzydziestoletnią kobietę, która tkwi w małżeństwie z biznesmenem starszym o ponad trzynaście lat. Z relacji Alicji, która również jest narratorką powieści, dowiadujemy się, że nie musiała się martwić o pieniądze, a o poważnych problemach męża dowiedziała się dopiero w chwili jego aresztowania. Wcześniej była zbywana przez męża opowiastkami o drobnych problemach, które między innymi przyczyniły się do zablokowania ich wspólnego konta. Alicja, która wcześniej tylko „leżała i pachniała” nagle podejmuje walkę o własne samodzielne życie. Tak naprawdę o życie, którym już dawno powinna żyć.

Kompletnie nie przemówił do mnie wątek z zablokowanym rachunkiem wspólnym Agaty i Józefa. Jako były bankowiec, faktycznie mam w tym temacie troszkę do powiedzenia. W ogóle nie wiem dlaczego ten problem rozrósł się prawie do wymiaru greckiej tragedii. Całkowicie przerysowany, całkowicie skarykaturowany. Taka mała tragedia lub bardziej tragikomedia kontowa. Jakby nie istniała kwota wolna od zajęcia, nie istniała odrębność przy wpływach osobistych w sytuacji rozdzielności majątkowej małżonków. Wątek z zablokowanym kontem osobistym – wspólnym wlókł się niemiłosiernie. Możliwe, że mnie tylko się wlókł. Ile czytelników, tyle opinii, wiadomo.

W pełni doceniłam natomiast wątek związany z dojrzewaniem Alicji. Jej starania o odbudowanie relacji z przyjaciółką, rodzicami, siostrą, które zostały praktycznie zerwane przez ścisły związek z Józefem. Doceniłam również zobrazowanie samego małżeństwa Alicji. Nie ma w nim przemocy,  o nie, to byłoby za proste. Jest w nim niemoc, bezczynność, chwilami jakby aspołeczna. Ciągle zastanawiałam się jak można za sobą tyle zostawić, nawet nie odwracając się po rozpoczęciu życia z jednym mężczyzną. Mężczyzną, który nie był nikim wyjątkowym, nikim specjalnym. Ot, typowy polski biznesmen, typowy polski przedsiębiorca. Sam sobie sterem i okrętem. Jak można zadowolić się Dominikaną latem, częstą zmianą samochodu, zamiast życia pełnego śmiechu, spotkań, imprez i wspólnej radości, wspólnego dzielenia się z najbliższymi najdrobniejszym skrawkiem życia.

To trochę teatr jednego aktora, a raczej jednej bohaterki, Alicji. Z oddanej, bezgranicznie i bezpodstawnie całkowicie ufającej żony, przeistacza się w zranioną duszę. Te rany wyzierają z kart powieści, strona po stronie. Czuje zawód, rozgoryczenie. Sama nie może uwierzyć, że była taka naiwna. To rozczarowanie w zestawieniu z dostatnim wcześniejszym życiem spowodowało, że przestałam wierzyć w jej bezinteresowną miłość. Tak bardzo skupiłam się na tęsknocie za życiem, którego Alicja została pozbawiona, że zaczęłam popierać tezę, że zależało jej na bezproblemowym życiu, dostatnim życiu, że nie rozumie tragedii, która rozegrała się w życiu Józefa. Józefa odseparowanego, wzgardzonego, aresztowanego. Czy żona nie powinna zabiegać o widzenie z mężem ponad wszystko? Czy prawdziwa miłość nie wymaga poświęceń? Czy ci co kochają nie wybaczają, nie potrafią zrozumieć?

Cdn…

Na pewno. Ciekawe co stanie się z Alicją. Ciekawe, czy jej miłość do Józefa była prawdziwa i taka „na zawsze”, taka „na dobre i na złe”. Dużo tych pytań. Dużo tych ciekawostek, które czekają na rozstrzygnięcie. A niecierpliwość w oczekiwaniu jest uzasadniona. Powoduje, że od razu otwieram obwolutę książki, przy pierwszej sposobności.

Mam nadzieję, do zobaczenia. Do przeczytania wkrótce.

Moja ocena: 6/10

Za możliwość przeczytania książki bardzo dziękuję WYDAWNICTWU PASCAL i samej autorce.

„Małe wielkie sekrety” Magdalena Majcher

/ Słoneczna Strona Życia / 5 Komentarzy

MAŁE WIELKIE SEKRETY

  • Autor: MAGDALENA MAJCHER
  • Seria: OSIEDLE POGODNE. TOM 4
  • Wydawnictwo: PASCAL
  • Liczba stron: 400
  • Data premiery: 24.03.2012r.

Razem z ostatnią rewelacyjną „Mocną więzią” (recenzja: klik) przeczytałam i zrecenzowałam dziewięć książek od @Magdalena Majcher. Pozostałe recenzje znajdziecie tu:  Życie oparte na kłamstwach, Prawda przychodzi nieproszona, Znany szum morza, Obcy powiew wiatru, Jeszcze jeden uśmiech, W cieniu tamtych dni, Wszystkie pory uczuć. Lato, Zimny kolor nieba. Za mną dziesiąta książka tej autorki. Jest to kontynuacja cyklu Osiedle Pogodne. Czy również podzieli mój entuzjazm?

„Otwórz drzwi kolejnego luksusowego domu!” – odpis wydawcy

Fabuła opiera się na losach kolejnych mieszkańców Osiedla Pogodnego. Osiedla strzeżonego, gdzie zakup lokalu nie jest na kieszeń każdego śmiertelnika. To również w takim miejscu również toczą się losy skrzywdzonych ludzi, zapomnianych rodziców i samotnie cierpiących. Na społeczność osiedla patrzymy z perspektywy Moniki i Marcina, mieszkańców czwartego osiedlowego domu. Monika, pragmatyczna, zdystansowana do wydarzeń osiedlowych, nieinteresująca się małymi skandalikami. Wszystko to wydaje się jej mało ważne, kompletnie nieistotne. Monika boryka się bowiem z codziennymi wyzwaniami. Wyzwaniami na miarę superbohaterki. Wyzwaniami związanymi z opieką nad niepełnosprawną, dwunastoletnią córką. Praca – córka – dom, fundacja  – córka – dom, czasem córka – córka – córka. Tak naprawdę Monika wypełnia funkcje obojga rodziców. Marcin jest jakby poza. Do czasu… Gdy Monika znika nagle rola Marcina się zmienia. Zmienia się diametralnie. Z jednej strony nie może się pogodzić z tym, że już jej nie ma. Próbuje odkryć co się stało, co ją do tego skłoniło, jaki miała powód, że porzuciła córkę którą do tej pory wspaniale się opiekowała. Z drugiej czuje się pokrzywdzony. Oto on, mężczyzna, partner, ojciec musi podołać jednocześnie roli i ojca, i matki. Robić to, co do tej pory robiła sama Monika. Przy czym Marcinowi wydaje się to ponad jego siły. Ponad jakiekolwiek ludzie siły.

Gdzie zaprowadzi bohaterów rozwiązanie zagadki? Czy jeszcze spotkają się w pół drogi? Czy zdołają stworzyć jeszcze rodzinę?

Światło w oknach

Zastanawialiście się spacerując wieczorem w wielkim mieście, co kryje się za świecącymi, maleńkimi kwadracikami? Kwadracikami, które są oknami. Oknami na świat. Ja myślę o tym nie raz. Zastanawiam się kim są ludzie. Co robią i jakie są ich plany. Częściej jednak myślę o tym, czy są szczęśliwi w tych blokach, w tych domach, za tymi nocnymi świetlikami. Magdalena Majcher idealnie trafiła więc z serią Pogodnego Osiedla w moje gusta.  W cyklu pokazuje rzeczywistość, różną, odmienną rzeczywistość. Rzeczywistość, która skonstruowana została przez tych, co się za tymi oknami ukrywają. Tym razem poszła o krok dalej. To nie sielankowa historia, jak to zresztą u Majcher. To dom, w którym jeden z partnerów obciążony jest niewiarygodnym obowiązkiem. Drugi natomiast żyje całkiem wygodnie. Problem społeczny pokazany w tej części dotyczy niesprawiedliwego podziału obowiązków. Coś z czym spotykamy się na co dzień. Problem ten nabiera znaczenia dodatkowo, gdy w domu jest niepełnosprawne dziecko.

Bardzo podoba mi się podjęta w powieści kwestia macierzyństwa. Czytałam o tym nie raz, przyznaję. Nie mam jednak nigdy tego dosyć. Niby o tym wiem, że nie każdy musi być super matką, że matka też ma prawo zawalczyć o siebie i realizować swoje marzenia, hobby. Niby wiem, a jednak jak o tym czytam czuję się wytłumaczona, czuję się ponownie zracjonalizowana, że chociaż wieczory chcę by były tylko moje. No, może moje i książek.

Książkę czyta się rewelacyjne. Zawsze chwaliłam styl Magdaleny Majcher. Tak jest i tym razem. Zakończenie mnie bardzo zaskoczyło. Spodziewałam się czegoś innego. To potwierdza kunszt pisarski autorki. Bądź co bądź przeczytałam już dziesięć książek, a jednak potrafiła mnie zaskoczyć. I to mi się niezmiernie podoba.

Moja ocena: 8/10

Za możliwość przeczytania książki bardzo dziękuję WYDAWNICTWU PASCAL.

„Mocna więź” Magdalena Majcher

/ Słoneczna Strona Życia / 4 Komentarze

MOCNA WIĘŹ

  • Autor:MAGDALENA MAJCHER
  • Wydawnictwo:W.A.B.
  • Liczba stron: 431
  • Data premiery:24.02.2021r.
  • Moja ocena:9/10

Książki Magdalena Majcher bardzo lubię , jednak jej najnowsza książka jest inna, gdyż opowiada prawdziwą historię. Przeczytałam ją już jakiś czas temu, natomiast chyba nawet teraz nie uda mi się napisać recenzji bez dopuszczania do głosu emocji. A te, ta książka budzi we mnie olbrzymie…

Historia głośna na cała Polską zaginięcia Anny Garskiej, młodej kobiety, matki małego dziecka, żony, ukochanej córki i siostry. Żyła szczęśliwie, spokojnie i z dnia na dzień zniknęła. Po jakimś czasie stało się jasne, że już nie wróci. Kilka lat później za zabójstwo kobiety został skazany jej mąż, mimo że nigdy nie przyznał się do winy, a ciała nigdy nie odnaleziono.

Książka pokazuje tę sprawę z punktu widzenia Michaliny Kaczyńskiej, matki Ani. Ukazuje szok po jej zniknięciu, rozpaczliwe pytania co się z nią stało oraz powolne godzenie się z tym, że Ania już nie wróci, że ktoś ją zamordował, bo gdyby żyła na pewno odezwała by się do matki, z którą była bardzo blisko, aż po uświadamianie sobie, że tym kimś prawdopodobnie był jej mąż, ktoś z kim zdawałoby się łączyła Anię miłość, wspólne lata, dziecko. Historia jest bardzo przejmująca ukazuje rodzinę zaginionej Ani oraz to co oni czuli i przeżywali w związku z tą sprawą. Ukazane są również fragmenty z dzieciństwa, Ani, jej dorastania i młodości. Autorka wplotła te fragmenty we książkę, by ukazać w pełni osobę bohaterki. Pokazać nam ją taka jaka była, jako kochana córkę, siostrę, wrażliwą, pełną życia osobę, kochającą matkę. Jak więc to się stało, że zniknęła, została zamordowana, nie miała do czynienia żadnymi podejrzanymi osobami, z patologią. Najbardziej przerażający jest fakt, że za wszystko odpowiada jej mąż, osoba, która mieszkała z Anią od lat, która powinna być jej najbliższa, która zasiadała z jej rodzicami do stołu, którą znali, która wydawała się być „normalnym” facetem, mężem i ojcem. Mało tego, po zniknięciu Ani on szedł w zaparte, udawał, że nic o tym nie wie, sugerował, że Ania zniknęła z powodu innego mężczyzny, że porzuciła rodzinę. I na tym właśnie polega moim zdaniem cała potęga tej przejmującej powieści, oprócz tego, że opowiada wstrząsającą historię Ani, po jej przeczytaniu wybrzmiewa we mnie pytanie: jak to możliwe, że ze strony najbliższego człowieka można doświadczyć tyle zła, jak to możliwe, że osoba którą kochamy, której ufamy może zadać ostateczny cios? W przypadku Ani była to najgorsza rzecz, która może spotkać człowieka, śmierć, ale ile jest kobiet, które na co dzień zaznają przemocy od partnera, po którym nikt by się tego nie spodziewał? Powieść dotyka więc bardzo uniwersalnych zagadnień dotykając samej istoty człowieczeństwa, jak to możliwe, że człowiek jest zdolny do takiego okrucieństwa, do takiego bestialstwa? W imię czego? Bo tak jak w przypadku męża Ani, żona stała na ma przeszkodzie beztroskiego życia z kochanką? Czy to jest powód by odebrać człowiekowi życie? I jakim trzeba być człowiekiem, by patrząc w twarz rodzicom Ani udawać, że nic się na ten temat nie wie, że to wina żony, że pewnie odeszła i go porzuciła? Jakim trzeba być człowiekiem, żeby iść w zaparte przez tyle lat, żeby nie przyznawać się do tego, co się uczyniło, robiąc z siebie ofiarę, nie zdradzając miejsca porzucenia zwłok, tym samym nie dając rodzinie szansy na pochowanie ciała i ostateczne pożegnanie się. Najbardziej wstrząsające dla mnie w tej lekturze jest to, że po raz kolejny uświadomiłam sobie, że tacy ludzie są na świecie, wśród nas, może całkiem obok, udają ofiarę, podczas gdy tak naprawdę gotowi są na czynienie niewyobrażalnego zła. Oczywiście to nie jest tak, że książka pozostawia nas z takim pesymistycznym wydźwiękiem, to moje osobiste refleksje, bo ja tego zła z ręki najbliższej osoby doświadczyłam i do dziś jest to dla mnie niezrozumiałe i trudne do pojęcia. Powieść natomiast jest bardzo subtelna, napisana w sposób delikatny, wrażliwy, wręcz czuły, bez narzucania czytelnikowi wniosków, po prostu opowiada przejmującą historię, prowokując do rozmaitych refleksji. Bardzo znamienne też dla mnie jest to, że bohaterką książki tak naprawdę jak mama Ani, pani Michalina, kobieta, która doświadczyła tego co najgorsze, która przeżyła śmierć własnego dziecka, ale nie w sposób ostateczny, nie pozostawiający żadnych wątpliwości, lecz przez lata odczuwająca nadzieję, że może jednak to nieprawda, może Ania żyje, wszak ciała nigdy nie znaleziono… Książka pokazuje cały przejmujący proces dochodzenia do prawdy, od zniknięcia Ani, z którym matka nie potrafiła się pochodzić, aż do skazania jej męża. Jest oto książka, którą trzeba przeczytać samemu, bo co bym nie napisała na jej temat, to ciągle nie odda jej przesłania w pełni. Zachęcam Was gorąco do lektury, pozostając z wyrazami szacunku dla rodziny Ani i dla ogromnej pracy, którą autorka włożyła w tę książkę, bo jej emocji w trakcie pisania nie próbuję sobie nawet wyobrazić. Pani Magdaleno, jestem pod ogromnym wrażeniem!

Za możliwość przeczytania książki bardzo dziękuję WYDAWNICTWU W.A.B. i autorce.

„Życie oparte na kłamstwach” Magdalena Majcher

/ Słoneczna Strona Życia / 3 Komentarze

Majcher ZycieOparteNaKlamstwach1

ŻYCIE OPARTE NA KŁAMSTWACH

  • Autor: MAGDALENA MAJCHER

  • Seria: OSIEDLE POGODNE. TOM 2

  • Wydawnictwo: PASCAL

  • Liczba stron: 367

  • Data premiery: 15.04.2012r.

  • Moja ocena: 7/10

„Życie oparte na kłamstwach” to drugi tom cyklu „Osiedle Pogodne”. Każda książka jednak to osobna historia, a łączy je tylko miejsce, gdzie zamieszkują bohaterowie czyli luksusowe osiedle domków jednorodzinnych

Bohaterką drugiego tomu jest Judyta, kobieta, która z pozoru ma wszystko. Przystojnego męża pilota, dwójkę cudownych dzieci, piękny dom, jak również własną pracę przy organizacji wesel. No właśnie z pozoru. Bo tak naprawdę Judyta czuje się głęboko nieszczęśliwa, mąż jej nie dostrzega, żyją obok siebie. Żyją życiem, w której pozory są ważniejsze niż szczęście. Kobieta coraz częściej szuka ukojenia w alkoholu, ale oczywiście odsuwa od siebie ten problem. Zresztą cała jej rodzina coś ukrywa. Mąż Dominik ukrywa przed wszystkim fakt, że jest gejem. Ich córka udaje, że nic nie wie o rodzinnych problemach. Jak długo jednak można żyć w kłamstwie, zanim nas ono przytłoczy Czytaj dalej →

„Prawda przychodzi nieproszona” Magdalena Majcher

/ Słoneczna Strona Życia / 5 Komentarzy

MajcherPrawdaPrzychodziNieproszona2

PRAWDA PRZYCHODZI NIEPROSZONA

  • Autor: MAGDALENA MAJCHER

  • Seria: OSIEDLE POGODNE. TOM I

  • Wydawnictwo: PASCAL

  • Liczba stron: 397

  • Data premiery: 15.01.2012r.

  • Moja ocena: 8/10

Książki Magdaleny Majcher biorę w ciemno, wręcz mam wrażenie, że każda kolejna jest lepsza, choć do poprzedniej Sagi Nadmorskiej mam ogromny sentyment, to muszę powiedzieć, że najnowsza książka autorki jest co najmniej tak samo dobra, choć zupełnie inna. Określiłabym ją jako powieść psychologiczno-obyczajową. Bowiem portret psychologiczny głównej bohaterki jest bardzo dogłębny i przekonywający. Czytaj dalej →

„Znany szum morza” Magdalena Majcher

/ Słoneczna Strona Życia / 3 Komentarze

MajcherZnanySzumMorza1

ZNANY SZUM MORZA

  • Autor: MAGDALENA MAJCHER
  • Seria: SAGA NADMORSKA. TOM 3
  • Wydawnictwo: PASCAL
  • Liczba stron: 400
  • Data premiery: 18.09.2019r.
  • Moja ocena: 8/10

 

„Znany szum morza” to trzeci i ostatni tom Sagi Nadmorskiej, która stała się chyba moim ulubioną serią napisaną przez Magdaleną Majcher. Z niecierpliwością czekałam na tom poświęcony losom Jagody, wnuczki znanej z pierwszego tomu Marcjanny i córki Gabrieli, bohaterki II tomu. Wychowana i urodzona nad morzem, tutaj czuje się jak w domu i nie wyobraża sobie innego miejsca do życia, które, jak z każdą kobietą w ich rodzinie, nie obeszło się łagodnie. Sama wychowuje chorego syna borykając się z problemami dnia codziennego.

Magdalena Majcher w sposób dla siebie charakterystyczny wplata w opowieść obyczajową ważne wątki społeczne, w tym przypadku są to narodziny chorego dziecka i codzienne życie z nim. Niezwykle trudnym i długotrwałym procesem jest dojrzewanie do roli rodzica chorego dziecka, pogodzenie się z tym, zaakceptowanie tego. Jagoda ma o tyle trudniej, że przechodzi przez to sama, ma na szczęście wsparcie w babci i mamie, ale jej mąż nie dojrzał do swojej roli, początkowo szuka ucieczki w pracy, by ostatecznie dojść do wniosku, że rzeczywistość rodzinna go po prostu przerosła. Czytaj dalej →